Zoeken in deze blog

Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

donderdag 29 augustus 2013

Comment kwa?!

Comment dépasser sa condition de classe
aux portes de la liberté?

Wortels, zei de man, ik bedoel hier niet de groenten maar wat men in het frans verstaat onder racines, alles is een kwestie van wortels.
Sommigen hebben er geen meer,
anderen zijn op zoek naar wat ze denken dat ze denken,
nog anderen denken dat hun wortels versteend zijn tot fossielen of opgelost in het luchtledige of zoals god, eenvoudig weg niet kunnen bestaan.

De mijne reizen met de wolken van blauwe lucht naar blue stone naar tes yeux bleux sous la pluie de la différence de l’indifférence.
De knagende maag van de reus krimpt tot mortel en cement voor de bouwwerven van ons gebetonneerd bestaan.
De ramen zijn gesloten terwijl ze open zijn.
Ook open ramen blijven maar al te dikwijls gesloten
voor de ogen van de slaapmens in de kamers van de dood
terwijl ik, ik zie wanneer ik droom; dus als ik slaap, verken ik het leven van de rozen en de doornen in het slagveld van haar ogen.

Je spreekt in raadsels, vriend, ben jij klassiek geschoold?

Het lachen bestaat uit vuile stofdeeltjes die je niet kan opkuisen.
Ze blijven kleven aan de sleutels van haar blonde haren.
Uit verveling stak ik ze in brand en vierde feest tussen tampons en opgetrokken muren van kandijsuiker. Ik carameliseerde mijn leven tot een afspiegeling van verboden huisvrouwromantiek.

Ben jij dan een vrije man of een dienstbode?

Oké, je begrijpt het niet echt: gazetten vol met leugens moet je onmiddellijk oplossen in azijnwater. Anders bijten ze je in het gat en een aars vol zweren verhinderen je te zitten.
De dronken eigenaars van vervalste Picasso’s strijken de rimpels glad van hun zwart geld tegen het plafond naast de vergulde luster.
Hoe kan je de zoldering platstampen?
Het orakel zweeg en liet de antwoorden over aan de vluchtende wandluizen in de afbrokkelende huizen op de Adolf Hitlerlaan.

Wie was Hitler ook alweer?

Exactly indeed, wanneer de deur open ging, sloop de ellende van de omkeerbaarheid weer binnen in de kampen van de zieke ziel terwijl ik en mijn lief de buitenlucht verkozen en weigerden te krimpen tot de staat van une maison close est une maisen close et une prison est une maison close.

Wat heb jij vandaag gedronken? Dat moet wel heel zwaar spul zijn!

Agua de Valencia en we dansten daarna samen de tango voor de verdwenen erfenis van onze kinderen.
Alles gaat naar de maan tussen kabeljouw en touwladder gaat alles naar de maan. Daarom staan mijn vluchtkoffers permanent klaar.
Die luizen zijn zo zot nog niet.

????

Lieveke, Duiveke, Strontkikkervisje
wij bedelen of stelen om ons leven te redden
van de onnoembaarheid der dingen en de dove oren van de tijd.
De schaduw van een kleine arbeider ben ik niet.
Dat is wat zij mij proberen wijs te maken met hun zeis of hamers en sikkels.
Je refuse de vivre mon existence aux ombres armés de ma condition de classe.
Ik weiger mezelf te herleiden tot de stopverf van de goden, om de gaten op te vullen van haar ogen.
Bon, ik heb haar dat steeds verzwegen maar ook mijn zwijgen spreekt hard en luid en opstandig.
Zelfs als ik NIET mijn stem verhef, verwijten ze mij de toon van mijn stilte en verklaren me als volgt:
Jij bent een onbeleefde stomme, een roestige spijker in de vingernagels van platgewalste kakmadammen en heren van stand zonder eer met geld.

Wat zeg je nu?

De rouwende rozenstruiken drinken proletarisch bier tussen ontploffende champagneglazen en fluitjes van 1 cent.
Kaviaar groeit niet aan aardbeistruiken.
De kinkhoest vernauwt de huwelijkstrouw tot een versleten kleed
van de overleden moeder.
Wanneer wij samen de tango dansen, ruiken we de diepe geuren van de Indische oceaan.
Ons ongeboren liefdeskind is een prehistorisch dier.
De stervende grassoorten zijn het begin van het einde.

La fin ou la faim?

Don’t try 2 be 2 clever, it does not suit you well.
De dagdagelijkse realiteit is de echte terrorist en een ellendige sluipmoordenaar met slechts 1 doel: het vernietigen van de verbeelding. De ketens van Houdini zijn terecht een zwanenzang.

Freedom, freedom, freedom …. (Richie Havens)



Arthur Martens
Augustus 2013



Geen opmerkingen:

Een reactie posten