EILAND ONBEPERKT
Sprookje voor
volwassenen door Arthur Martens, september 2013
1.
Er was eens een eiland waarvan de haven
gemeenschappelijk gebruikt werd door zowel zeeschepen als een beperkte
drakenkolonie.
Dit geschiedde in
een haast volstrekte harmonie.
De draken ankerden
zichzelf vreedzaam naast de boten, spuwden geen vuur, boezemden geen schrik in,
staarden naar de oceaan of naar de kuststrook afhankelijk van hun schijnbaar
onpeilbaar drakenhumeur.
Alhoewel de zeelui
en vissers eerst zeer behoedzaam de draken observeerden, alle legendes en
overleveringen nietwaar waarschuwen de mens voor deze vuurverslinders, groeide
er langzaam een zeker vertrouwen, zelfs een vorm van intimiteit tussen schip en
draak, tussen matroos en drakenoog.
Ze keken mekaar na
verloop van tijd zonder vrees of angst in de wederzijdse ogen en soms kon er
zelfs een glimlachje af, al was dit wellicht een uiting van wederzijdse
projectie. Als mensen projecteren, waarom dan zouden draken dit ook niet
kunnen, aldus Kweeniekwanie.
Het werd duidelijk
voor de meeste eilandbewoners dat de draken eiland Onbeperkt verkozen als
toevluchtsoord omdat ze zich hier op hun gemak voelden, in de beschutting van
de Grote Baai, zodat ze zonder enige vorm van bedreiging of mogelijke agressie
hun eieren konden leggen en die uitbroeien tot de geboorte van een nieuw stel
jonge draakjes.
Het paren van de
draken gebeurde ergens anders in zee.
Niemand van de
zeelui was ooit getuige van het liefdesspel der draken.
De mogelijkheid
dit heidense schouwspel daadwerkelijk te zien, zou wellicht alle ogen
verbranden van de menselijke gemeenschap.
Aldus de filosoof
Kweeniekwanie die vanuit zijn grot met zicht op zee de ene theorie na de andere
uit zijn kluizenaarsmantel schudde alsof het erwtjes waren. De eilandbewoners
waren verzot op erwtjes maar dat is weeral een ander verhaal.
Over eiland
Onbeperkt regeerde prinsregent Frederik Stijvenkluut. Dat was iemand waarmee
haast niemand rekening hield omwille van zijn omvangrijke domheid gelijk aan
het kwadraat van zijn wijnton.Dus, zo redeneerden de kapiteins en hun trouwe
bemanningen, wij onderwerpen ons liever aan een vrij ongevaarlijke heerser dan
te kiezen voor een echte omwenteling want wie weet, komt er dan aan de macht.
Ach, dat
potentaatje van 2 keer niks was zelfs niet in staat de weg te vinden naar zijn
eigen toiletpot zonder de hulp van een lakei, laat staan een deftig plan te
lezen of te laten opmaken voor de stadsrioleringen van de hoofdstad van eiland
Onbeperkt. Alles was dus niet rozengeur en maneschijn. Het sanitair liet te
wensen over!
Een andere doorn
in het oog was dat Stijvenkluut zichzelf tot voorzitter gebombardeerd had van
een eigen onderneming die hij NET EILAND had genoemd. Die hielden zich meer
bezig met het innen van nultolerantieboetes dan met het opruimen van afval, een
model wellicht voor de latere en meer hedendaagse pogingen van
vuilnisbestrijding.
Dit is een
uiting van het Irisdenken,
aldus Kweeniekwanie maar dat ging het petje te boven van alle matrozen.
Toen de draken
zich zonder enige vorm van noemenswaardige agressie (op enkele minieme
wrijvingen na) in de baai nestelden,
werd de
prinsregent overmoedig. Hij begon na te denken en dat was zijn sterkste kant
nooit geweest en hij trok dus onvermijdelijk de verkeerde conclusies:
Vermits de draken
zich leken permanent te settelen en ongeveer iedereen en alles in dit bekende
sprookjesuniversum een oprechte hemelse schrik had van de vuurspuwende kracht
eigen aan hun soort, was het niet langer nodig zich permanent te beveiligen
tegen mogelijke invallers, rovers en priraten allerhande of tegen de VSA, de
Verenigde Schurkenstaten van de Almacht, die zichzelf reeds heerser waanden
over Fairy and All Other Lands.
Vandaar dat Fredje
Stijvenkluut alle geplande investeringen afbouwde voor de verdedigingswallen
van het eiland.
De reeds bestaande
infrastructuur op dat vlak werd ook niet langer onderhouden en viel op vrij
korte termijn in puin.
Een uiting van
het Afrikasyndroom, aldus
Kweeniekwanie.
Het aldus
vrijgemaakte geld werd verbrast in weelderige festijnen voor de rijkere
burgers. Ook de kapiteins van de nu haast onbeschermde schepen werden steeds
uitgenodigd op de zwelg- en zuippartijen en de orgieën van de macht. Ze hielden
dus wijselijk hun smoel en als er al eentje was die bedenkingen formuleerde tegen
deze gang van zaken of dit bestempelde als waanzin, als een strategie gedoemd
tot mislukken, dan werd zo een snoodaard vrij snel
·
ofwel
ontslagen uit zijn functie
·
oftewel
gemuteerd naar een ver afgelegen mini-eiland en onbelangrijke kolonie van
eiland Onbeperkt
· of stierf in bevreemdende omstandigheden,
dikwijls bestempeld als een zelfmoord uit wanhoop wegens een gebrek aan
invloedrijke posities aan het hof.
Hier onstond
het multiple choice ondenken, dixit Kweeniekwanie.
Soit, eiland
Onbeperkt was zonder bescherming gevallen omwille van de mogelijke FORCE DE
FRAPPE der draken, omwille van de verkeerde inschatting van de geopolitieke
situatie door die onnozele alleenheerser van een prinsregent.
Stijvenkluut werd
door de matrozen, die uiteraard niet mochten deelnemen aan de vreet-, zuip- en
sexfestijnen, vrij snel herdoopt tot Filieps den Onnozelaar de Eerste.
Er rust een vloek op de naam Philips vanaf nu, aldus Kweeniekwanie. Het waren zijn
laatste erwtjes. Zijn verbreizelde lichaam werd aan de voet van de rotsen
gevonden Officiële doodsoorzaak: zelfdoding door eenzaamheid.
2
Alles ging zijn
slakkengangetje tot beenhouwer charcutier Ypsolon Klutens roet in het eten
gooide en een einde maakte aan het onbekommerde bestaan van de alleenheerser.
Zijn eigen stamboom linkte hem aan de prinsregent maar die zou dit steeds
ontkennen want hij had al te veel bastaarden van zonen en dochters verwekt en
op de wereld gezet. De meeste van die ongewenste nakomelingen hielden zich
leeghoofdig bezig met kunstuitspattingen tegen hun ontkennende vader.
Slechts enkelen
focusden hun koleire op meer beroepsgerichte lukratieve activiteiten, waaronder
dus de stiel van de beenhouwerij.
Merde, ik mis
Kweeniekwanie, welk commentaar zou hij hierbij geformuleerd hebben?
Alles ging nog vrij
goed dus tot Klutens die altijd gedreven was tot het verdienen van enkele
stuivers meer, besloot tot de onheilzame operatie van zich een drakenei toe te
eigenen!
Klutens was
in vergelijking met Stijvenkluut een ontwikkeld man. Hij las vele frutgazetten
en boekskes zoals de voorlopers van de Story en de Zon. Hij wist dus dat op
andere continenten beesten en dieren zodaning waren uitgemoord door mensen dat
de overheden daar ZOOs hadden opgericht, een soort reservaten van dieren om aan
het menselijke nageslacht te kunnen tonen welke soorten er niet langer
bestonden of op het punt stonden voorgoed te verdwijnen tenzij ondergebracht in
ZOOs zwaar gesubsidieerd door belastingsgeld en dure toegangstiketten
allerhande.
(Voyeurstiketten,
aldus een dode Kweeniekwanie).
VUURSTRONT, dacht
Klutens, draken bestaan niet meer in die ZOO-O-LOGISCHE continenten, dus als ik
1 drakenei pik en dat aan de meestbiedende zoo verkoop, word ik in 1 klap
stinkend rijk, rijker dan ik nu al ben of kan worden met mijn charcuterie en beenhouwerij.
En doe ik iets verkeerd? Maar neen, het is gewoon de toepassing van de wet van
vraag en aanbod.
(Kweeniekwanie kon
zelfs niet meer knarsetanden want zijn gebit was opgelost in zoutzuur).
Maar hoe in
euh...naam kan ik een drakenei stelen?
Drakenmoeders zijn
zoals alle andere moeders: nogal agressief als het gaat over het beschermen van
hun eigen nageslacht.
Klutens dacht dus
diep na over zijn volgende zet in het schaakspel naar de ondergang. Divertie,
een afleidingsmanoeuver, dat heb ik nodig!
Klutens nodigde
een groep vuurspuwende clowns uit die sinds het failliet van circus Onbehagen
zonder noemenswaardig werk zaten.
De meeste ouders
vonden een groep vuurspuwende clowns op verjaardagsfeestjes voor hun kinderen
net een tikkeltje te veel van het goede. En in de dagen van eiland Onbeperkt
bestond er nog geen dop, dus die gasten waren maar al te content met het
voorstel van die rare beenhouwer waarvan gefluisterd werd dat hij zelfs een
bastaard zou zijn van Filieps den Onnozelaar Premier.
Het plan was een
wedstrijd VUURSPUWEN met de draken te organiseren. Uiteraard konden ze dat spel
nooit winnen but so what, ze werden goed betaald met nikkelgeld, hamburgers,
witte en zwarte pensen met kompot en kiekens gebraden aan het spit.
Verleid de mensen
met pensenkermissen werd dus uitgevonden op eiland Onbeperkt en zou later
gekopieerd worden door de sociaaldemokraten, maar dat is weeral een andere
historie!
Dus toen die
gasten van het onbehagen begonnen vuur te spuwen, kwamen alle draken
nieuwsgierig kijken en lachten zich ziek met het flauwe spektakel. Vooral de
jonge draakjes vonden die onnozelheid dubbel plezant.
Alles zeg, mama
draak, zelfs een foetuske kan verder vuur spuwen dan die bende onverlaten
clowns.
Alle drakenmoeders
lachten met de terechte opmerkingen van hun kroost en het werd (helaas) 1 groot
feest van fun, laughter, en meer fun.
Op het einde
werden de uitbroedende eieren aan hun lot over gelaten in de gemeenschappelijke
instelling van feestmakerij en vrolijke olijke grappen tussen mens en draak,
tussen kind en drakenjong, tussen clown en nietclown.
Het was de laatste
keer dat dit zou gebeuren in alle vaderlandse geschiedenissen.
De betaalde
handlangers van beenhouwer Klutens roofden 1 drakenei, 1, hoe zeldzamer, hoe
hoger de prijs nietwaar en verdwenen als dieven in de nacht met hun buit in
tegengestelde winden. Een omgekochte kapitein die pisnijdig was op de
prinsregent omdat hij geen uitnodiging had ontvangen voor het laatste orgieke,
hees de zeilen hoog en verdween met de beenhouwer en het ei naar de met ZOOs
beklede continenten.
Dubbele tragedie:
1.
Klutens
had nooit rekening gehouden met de biologie van het ei, dat alle eieren moesten
uitgebroed worden tot een geboorte kon plaats grijpen, ook drakeneieren zijn
onderworpen aan die natuurlijke wetten.
Dus het drakenei
verdorde en versteende, het draakje werd nooit geboren maar stierf als foetus
of cellekes in de onbevruchte gevangenis van het ei, wegens de afwezigheid van
een broedende drakenmoeder. Zelfs geen omelet kon je bakken met de inhoud van
dit doodse ei.
2.
Klutens
werd geruineerd. Hij werd vervolgd door diverse ZOOs die reeds een voorschot
hadden betaald voor het draakje. Men eiste schadevergoedingen zo groot met de
hulp van een legertje overheidsadvokaten dat Klutens uiteindelijk zelfmoord
pleegde. Een andere versie: Klutens dook onder, veranderde van naam en werd
radio- en Tvtechnieker bij de openbare omroep maar tussen ons gezegd en
gezwegen: ik zie niet echt het verschil of de nuances tussen beide versies.
De draken op
eiland Onbeperkt waren ten zeerste verbolgen toen ze ontdekten dat 1 ei van 1
drakenmoeder was verdwenen tijdens de absurde wedstrijd vuurspuwen tussen mens
en draak.
Ze begrepem met
hun superieur intellect aanstonds de misleiding, het bedrog, de leugen eigen
aan het schepsel mens …
Que faire? Wat te
doen? Sommige draken hadden inderdaad Lenin gelezen, bij wijze van anachronistische oefening.
Wij zijn te naïef,
te goedgelovig geweest in de mogelijkheid van een vreedzame coëxitentie tussen
mens en draak.
Er rest ons nog de
oorlog of de vrijwillige verbanning. Wij trekken ons voor goed terug uit het
menselijke bestaan en worden mythes, zonder enige vorm van wetenschappelijke
bewijsvoering.
Wij zullen enkel
overleven in de overlevering, in dromen of sprookjes.
En het geheel van
de drakenkolonie kwam tot een eenparig besluit. Draken zijn wijs want vuur is
wijs. Ze vertrokken in het holst van de nacht van eiland Onbeperkt naar eiland
Onbekend.
Geen enkele
zeemanskaart had de weg opgetekend naar dit eiland. Het was het eiland van het
definitieve vergeten omwille van 1 verdwenen, geroofd en vermoord drakenei.
En plots naderen
we stilaan de essentie van dit drama maar dan in uiterst vernauwende
mensenogen:
Eiland Onbeperkt
had geen bescherming meer !!!
3.
De prinsregent
vreesde een algemene opstand, vooral van de matrozen die zich al aan het
organiseren waren in raden.
Vreemde
vrijbuitersvloten zouden vrij snel de onbeschermde kusten bestormen nu de
draken het eiland de rug hadden toegekeerd. Je moest geen genie zijn of
Kweeniekwanie om tot die slotsom te komen.
De prinsregent
besloot zoals alle wrede heersers het lot van zijn eigen rechtmatige dochter op
de weegschaal te leggen.
Hij sloot haar op
in de bovenste kamer van een wankele en zeer hoge toren.
Beneden was er
slechts 1 deurtje met 1 slot en je moest ofwel de sleutel bemachtigen ofwel de
muren beklimmen van de ineenstortende toren om de prinses te kunnen bevrijden.
Het was de keuze tussen de sleutel vinden of gegarandeerd je nek breken.
De koene ridder
die erin slaagde de prinses te bereiken en te bevrijden uit haar torenkamer
mocht aan haar aanstonds berijden en zou dan haar huwen om de nieuwe heerser te
worden van eiland Onbeperkt. Zo werd hij onmiddellijk verantwoordelijk voor de
beveiliging van eiland Onbeveiligd.
De prinsregent zou
dan onmiddellijk verdwijnen en vertrekken met de opgespaarde rente van al het
resterende ontfutselde geld der drakonische besparingen op defensie. Zijn
eindbestemming was eiland VUU NI KONUU.
Een puik plan,
zelfs voor een onnozelaar zoals Stijvenkluut, maar alle plannetjes ten spijt,
het zou anders verkeren, aldus scribent BREDE RO. (die in het geniep
Kweeniekwanie was opgevolgd).
De koene ridder
BELLE VUE meldde zich aan om de strijd aan te binden met de toren maar wist
wellicht niet dat hij vooraf reeds verslagen was.
Belle Vue was
afkomstig van het eiland Vue Belle en die hadden daar nooit iets lelijks gezien
of ondervonden, noch van mens, noch van dier, dat laatste spreekt van zelf!
Hij was dus een
klein beteke, zoals de meeste koene ridders trouwens, naïef, silly, stupido, geen
stijve maar nen dommen kloot!
Belle Vue stormde
met getrokken zwaard naar de wankele bouwconstructie van een toren, gebouwd
door een conglomeraat van de gebroeders Van Rijmelants, Etrimosk en Van
Hameliss.
Hij botste op zijn
overmoedig pad echter tegen het rondborstige inheemse melkmeisje TAAVU MESEINS.
Hij ontrok zijn
lange snuitneus slechts langzaam uit de gezwollen tepels van juffer Taavu.
Wat brengt u naar
deze eenzame en onbergzame oorden, mijn edele heer? vroeg het melkmeisje
beleefd met een stem die de doden zelfs tot leven wekten (Kweeniekwanie, niet
nu, alles op tijd en stond, daarbij ge stinkt een beetje, gij rottend kadaver
van een oude filosoof).
Taavu had aan de
Sorbonne gestudeerd maar vond dat maar niks, dus ze had zich opnieuw terug getrokken
op eiland Onbeperkt met een reeks van inzichten die weinigen konden evenaren.
Voorbeeld: de
evenaar begint in onzen onderbuik en eindigt tegen de knieschijven.
Ik wil een sleutel
vinden, antwoordde de koene ridder.
Die kan je vinden
tussen mijn opengesperde benen, fluisterde het melkmeisje hees. Ik heb daar
namelijk ook een poortje om te ontsleutelen.
En ja, zoals de
meeste koene en onkoene ridders en andere mannekes, liet hij zich vangen door
het perspectief van de beloofde honingpot, of is het nu roompot want het gaat
ten slotte over een melkmeisje nietwaar?
Hij vergat
ogenblikkelijk het lot van de wachtende, smachtende prinses in de boerentoren
van het gruwelijke triumviraat.
Het beloofde
sleutelke tot het beloofde land van Taavu bleek de opmerkelijk grote clitoris
te zijn van het melkmeisje.
Ze had na haar
universitaire studies aan bodybuilding gedaan en vele anabolica en steroïden
geslikt, vandaar de omvang van haar eigen sleutel.
Quelle belle vue
zei ridder Belle Vue. Hij plaatste zijn lippen op de sleutel en draaide en er
ging inderdaad een deurtje open maar niet deze van de bouwvallige toren.
Geheugenverlies
volgde ogenblikkelijk. De koene ridder vergat wat zijn eerste missie en
opdracht was op eiland Onbeperkt.
Taavu giechelde
bekorend.
Ik heb een slaafje
gewonnen op de Sinksenfoor, zong ze vrijmoedig.
4.
Bon, ondertussen
was prinses OLEEOLAATJE getuige van deze pijnlijke verminking van het
oorspronkelijke monsterplan van papa Kluut en huilde tranen bij tuiten bij haar
gebarsten spinnenwiel dat ze in een Franse koleire tegen de muren van de
torenkamer had gekwakt.
Hij zal nooit de
muren van de toren beklimmen, hij zal nooit de deur inbeuken of zoeken naar
mijn sleutel want hij heeft er een andere gezien en geproefd, wat nu?
Ik zelf kan niet
naar beneden klimmen en ik weiger me uit wanhoop naar beneden te smijten! Ik
ben een leeghoofd, dus niet onmiddellijk depressief of neerslachtig van aard,
zo redeneerde Oleeolaatje.
Ondertussen vlogen
eksters rond in het plafond van de steile toren.
Ik moet zelf
ontsnappen, was de allereerste gedachte aan zelfbevrijding bij een gefrustreerde
maagd.
Hoe? Hoe? Hoe?
Ik laat mijn haren
groeien, knip ze nooit meer af, laat ze uit het vensterraam naar beneden
groeien tot ze stevig verankerd zijn tot een soort van klimop of klimaf in de
bakstenen van de toren.
Dan kan er iemand
naar boven klimmen om me te redden, gelijk wie, het hoeft zelfs geen koene
ridder meer te zijn.
Ofwel knip ik dan
mijn bovenste haar los en daal zelf naar beneden naar de begane grond der bevriijding.
Een zeer goed plan
voor een tot dan toe onnadenkende prinses maar nood breekt wet, zoals men zegt.
Ze had echter geen
rekening gehouden met de vogels!
Die zagen in haar
groeiende, neerhangende haren uitstekend nestmateriaal en hoe meer de haren
groeiden hoe meer haren ze ontstolen om nesten mee te maken tegen de toren
geplakt. Vrij snel was de toren bedekt met vogelnesten geconstrueerd met de
haren van Oleeolaatje. Vele eieren werden in deze nesten gelegd en uitgebroed.
De toren werd een echt vogelreservaat, in de volksmond herdoopt tot de Toren
van het Verloren Drakenei.
Het bestaan van de
prinses werd vergeten.
De prinsregent was
nog slechts een schim uit een ver verleden, verbannen uit de collectieve
herinnering van de eilandbewoners want het eiland was ondertussen al een dozijn
keer of meer bestormd en veroverd door andere stammen en volkeren want tja, de
draken waren weg, wat zeg ik nu, draken bestaan niet, meneer en mevrouw de
Lezer en de Lezeres!
Een ornitoloog op
bezoek merkte op dat hij nog nooit een vogelsoort had gezien met zulke lange
pluimen dan deze rond de ruines van de ineengestorte toren op eiland Onbeperkt.
Enkele matrozen
(want er was nog steeds een restant van een vloot in de geplunderde haven)
merkten op: dat zijn van die vogels met lange neerhangende veren van hun kop.
Wij noemen die soort de Oleeolaatjes maar vraag ons niet waarom, overlevering
zonder enige vorm van verklaring.
De naam is
misschien ontstaan tijdens de lange nachten van wachten en rumdrinken, ofwel
geboren uit de mond van de verdwenen draken maar dat is niet echt te bewijzen,
dat zijn maar van die vertelselkes nietwaar.
ALTERNATIEF EINDE
De prinses knipte
uiteindelijk de haren kort, het wachten beu, verkleedde zich als een jongen en
ontsnapte uit de toren door de vele vogelnesten als rotspunten te gebruiken. Ze
daalde voorzichtig van nest tot nest naar beneden.
Daar kocht ze jong
matroosje Zevengeuren om via een meer dan waarschijnlijk lichamelijke
overeenkomst want wat anders had ze nog te bieden?
Beiden ontsnapten
van eiland Onbeperkt met een klein en onopgemerkt zeilbootje en kozen het sop
van de wijdse zee.
Er zijn er die
beweren dat ze uiteindelijk zelfs eiland Onbekend vonden, na heel lange
omzwervingen.
Daar leefden ze
nog lang en gelukkig samen
met de resterende drakensoorten
maar dat is niet echt te bewijzen, dat zijn maar van
die vertelselkes nietwaar.
5.
ZEDENLESSEN VAN
DIT VERHAAL?
1 Draken hebben
misschien bestaan, misschien niet bestaan maar milde heersers hebben nooit
bestaan, bestaan niet en zullen nooit bestaan
2 De bevrijding
van de vrouw, zelfs van prinsessen, zal het werk zijn van de vrouw zelf
3 Filosoferen is
een zeer gevaarlijke bezigheid
4 Vertrouw geen
beenhouwers, melkmeisjes, clowns of sociaaldemokraten
5 Bied weerstand
tegen alle vormen van drakonische besparingen
6 Verkies steeds
een omwenteling boven het status quo
7 In te vullen door de lezer / lezeres
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)