De laatste tijd hoor ik dingen die er niet zijn.
Met ander woorden ik droom geluiden die me dwingen
tot plots wakker worden.
Waar is de kat? Ik hoorde hem vrij duidelijk klagend miauwen
maar hij is er niet, de rekel, niet in het huis en ook niet in de tuin.
Of ik hoor de buzzer van de parlefoon.
Ik neem op maar niemand wil antwoorden.
Ik ga buiten kijken maar er is geen kat op straat, ook stalker Duifje niet.
Of ik hoor een DING DONG geluidje en dat is niet het geluid
van het huistoestel.
Soms hoor ik ook stemmen van mensen of kinderen
die er echter niet zijn. Onbestaande stemmen in de kelder van mijn
opengesperd geheugen.
Dat ik dingen zie die er niet zijn, dat ben ik ondertussen meer dan
gewoon geraakt maar die geluiden zijn vrij nieuw voor mij en dus
angstaanjagend benauwend, alsof ik een strak aangetrokken das
draag rond mijn keel snakkend naar adem.
Benauwziekte is gelijk aan ademnood.
Alles sluit dicht aan bij de realiteit maar het is niet de realiteit.
Ik maak of droom mijn eigen nieuwe realiteit.
Misschien is de bestaande niet verbeeldend genoeg, dus fabriceert of construeert mijn hemelbestormend brein een ingbeelde wereld
en omgeving die haast dezelfde is als de dagdagelijkse realiteit maar toch net iets anders, net iets vreemder.
Zo droom ik ook schilderijen die haast naadloos aansluiten op wat ik echt schilder maar toch verschillen op een aantal vlakken.
Zo droom ik gedichten of flarden teksten maar dat euvel heb ik ondertussen leren hanteren. Als je wakker wordt met een droomtekst in je hoofd moet je dat onmiddellijk neerschrijven en pas daarna terug proberen te slapen.
Doe je dat niet, koester dan vooral de illusie of waangedachte niet van de herinnering aan het gedroomde! Onmogelijke reconstructie is je lot, de meeste woorden zijn weg, verslonden door het monster van de nacht en de slaap, soms is alles weg, de hele tekst is verdwenen, het hele onderwerp weer ondergesneeuwd in het onderbewuste.
What a waste!!!
Mijn levensritme wordt sinds een paar jaren bepaald door de ingebeelde geuren en kleuren, woorden, beelden en geluiden van een aftastend geheugen naar een ander oppervlak,
naar de ellipsgaten in de tijd,
met een aantal ankers in de realiteit en velen daarbuiten.
Onnodig te zeggen: mijn ritme is verstoord, ik slaap slecht op zoek naar een vertalende hoortrompet of viewmaster naar een nieuwe realiteit.
Ik slaap echt
zeer slecht...
Guido Vermeulen
Augustus 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten