Rock and roll niggers

A crew of misfits

(when Patti Smith met William Blake)

De ene maakte stilte.

De andere luisterde ernaar.

Andere geluiden probeerde men buiten te sluiten

want ze verhinderen het horen, het begrijpen

van mekaar, de wereld, het traag geheim

van het bepoplicht van vloeibare vallende sterren,

het verhoren van het onzichtbaar water voorbij de zwarte gaten.

De goden zijn enkel dit:

het immense zwijgen van de cosmos,

het onhoorbare hijgen van de boom,

het zachte uitdeinen en verschrompelen

van de ribbenkast van het heelal,

hun schaterlachende tekens omwille van

de wanhoop van onze groeiende dikke buiken.

Wat we nu zien bestaat niet meer.

Het is enkel het uitgestelde licht

van wat ooit was en zelfs dat

is niet helemaal precies of zeker.

Wiskunde is antiTAAL in oorlog met de verbeelding,

een verzameling van formules van valse profeten,

een bende pezewevers die het altijd menen beter te weten.

Leven met onzekerheid is het echte leven.

Zekerheid is de sluipmoordenaar van de ziel.

Vergelijkende oefening achter de einders van mijn polders,

sommige beelden doen de vaste waarden beven,

andere bevestigen enkel reeds bestaande percepties,

vernietigen aldus wat leiden kan naar nieuwe kennis

in het toilet en de riool van ontleende en gekwetste etsen.

Wanneer we het opgedrongen boetekleed

eindelijk kunnen afleggen (met heel veel moeite weliswaar)

verschijnt daar plots de duivel met een grijns en een vraagstuk

op zijn uitnodigende opgespoten Mick Jaggerlippen

HERKEN JE ME NIET, BROEDER,

HERKEN JE ME NIET ONDER DE LEUGEN

VAN HET GODSMASKER

Please, please,

please flush all your preconceived beliefs in the watercloset,

rats and lice will eat the lies and revelate at least some inches

of truth as tutti frutti and e bucnh of rock and roll niggers.

GV

Februari 2014

Geschreven in de New Benfica