Zoeken in deze blog

Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

vrijdag 18 oktober 2013

Unveiled cat in the dark of the night, tribute to the resistance of women in Iran and elsewhere


Geologische lessen

GEOLOGIE

Het ontwaken uit een biddend bloedend bad
was zoiets als een poging tot ontsnappen
uit de valkuil van het onverbiddelijke licht.

Signaal Dood loerde achter een groene hoek
want de oneindige cirkel was open=gesloten
in de armen van een brekend sterrenschip.

Het aanschouwen van een begrip als «god» of «gids»
werd met veel verve beschreven in de geschifte geschriften
van het boek der koudmoedige overlevering  «WAAN=ZIN»

Zo werd HET woord vertaald tot DE genocide,
zo werd uitroeien een geloofswoord en -wording
van onze verminkte identiteit want wij speelden kwijt
de OERKREET van ons zijn in de vergeten grot.

Het wachten op wat verlossing heet
van ons vernauwend mens=zijn
duurt en dut nu al duizenden jaren
in de kraters van wenende vulkanen
terwijl bergen en aftandse stenen
om deze voorspelbare spiegelsituatie
hardop lachen of giechelen of kuchen
reeds MILJOENEN jaren lang.

Zij zijn wakker als wij slapen, en
slapen als wij wakker zijn...


GV

Oktober 2013

The calendar of the demon


Belastend

BELASTINGSINNING


Ik heb de muziek van engelmakertjes haast definitief stil gezet
in het binnenste van mijn stotterende, nietige hartkamers,
die kloppen aan de deur van de dreiging tot verdwijnen.

Het is enkel het pijnlijk pijnboomruisen dat je nu nog hoort
in de slipstroom van ontmaskerde tijdsmomenten.

De vriendelijke kruidenier om de hoek
vroeg me verbaasd hoe het mogelijk was
dat ik deze geluiden kende of herkende,
vooral in deze buurt van verdovende winterslaap.

Dat was immers specialistenwerk, volgens hem.
Dus deze geheim=zinnige kennis was niet
aan iedereen besteed want oh zo wreed=aardig.

Ik reisde 2 maal door Schotland, zo legde ik hem geruststellend uit,
dus ik weet een beetje van de pijn van het lijden en het lijden van de pijn,
ik weet bijvoorbeeld wat CLEARANCES zijn of betekenen,
ik voel me de hele tijd van mijn bestaan verbannen,
met geweld uitgedreven, verstoten uit mijn eigen aardse lichaam.

Men heeft mij herleid tot een kortademig DNA schaap.
Zelfs mijn mekkeren wordt nu zo zwaar belast.
Het individuele slachten kan enkel opgeheven worden
door de revolte van ons gezamenlijk dierzijn.


GV

Oktober 2012

We have nothing in common to talk about


The trauma of a first sad experience


THE RETURN OF THE LOST KITTEN


The open door is not always that visible


The location manager far away from home


Quand j’ai la mort in my head


Mountain poem MEDITATION ON INNER AND OUTER LIBERATIONS


Mother’s revenge was so cruel as a worm


About the inner and outer breathing of different kind of species


A definitive good-bye


maandag 14 oktober 2013

Je me souviens

Je me souviens du temps que …


Een vogel heeft mijn gesloten uurwerk gestolen.
Ik heb geen tijd meer over om mijn verkennende vleugels
uit te slaan naar de wachtende wolken in jouw ogen.

Waar is de mond van de oeroude maan?
In de monding van de rivier Jeugd.

Waar slaapt het bed?
Aan de oevers van hun droom.

Pootje baden in de denkbeelden van woorden.
De zee zingt met een overschot aan noten
voor het mensenoor in de ban van kikkerdril en kwallen.

Mijn open uurwerk heeft nu of nooit een vogel gestolen,
staat nu stil want neemt eindelijk de eindigende tijd
om een laatste ei te leggen in de armen van de herinnering aan golven.


GV
Oktober 2013


Méditation sur le regret, un hommage à Edith Piaf


La traversée des temps oubliés


La chute des cheveux / Hair fall


Do not reduce me to a funny or an angry face



Cette nuit