Zoeken in deze blog

Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

dinsdag 4 februari 2014

Lissabon te Brussel

Het orakel van Lissabon

Tussen twee enorme broodbergen
slaapt een brandende biefstuk
in de gedaante van Laan «Duik je Vrij!».
Hij staat op het punt een gat te bijten
in de armoedige kaas van wat rest
van wankele macht met nog slechts 1 ambitie:
het onzekere geheel smeltend te verstikken
of te verkopen per amerikaans opbod …
Wie wil er een Miro? Wie een Picasso?

Brood en Zout
Suiker en Azijn

Het zijn de barricades van de eenvoud
die de meeste weerstand bieden.
Zij kristalliseren vleugelslag van zekerheid.

Van ster naar ster,
van wolk naar wolk
vallen bloemknoppen neer als hagelslag
in onpreutse verbeelding,
in de weigering te smeken of te bedelen,
in het meervoud van alvast meer
dan een paar simpele open ogen
door een dik gordijn dat haast heeft
want elke tevergeefse poging om zich en zicht af te sluiten
is een weerloos haakje, een knipoog in een wederkerend
slot dat vroeg of laat bezwijken zal voor een gezamenlijke
bonkende, botsende en kloppende IRIS.

Raam zal barsten en dan versplinteren.
Elk stukje glas zal aan wal een ander en apart
beeld tonen en toch zal het geheel
zin geven aan de rijkdom van onze verscheidenheid.

Probeer enkel niet de puzzle persé te verenigen
want een zieke eenheid projecteert een vals beeld
in de boterham van gedeelde honger.

Echte solidariteit is het tegenovergestelde:
wat ooit zuinig was
zal weer overvloedig worden.

Of om het te zeggen tussen haakjes:
(Il ne faut pas lire «comment lire Le Capital?»
Il faut lire Le Capital.)



GV
Februari 2014

in de Pub New Benfica

Geen opmerkingen:

Een reactie posten