Zoeken in deze blog

Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

maandag 10 maart 2014

Stroming

In de stroming van de opstand
voor mijn broer, Dirk

De man van staal is de opvolger in lijn
van Spartacus.

Een arbeider die ik ooit kende, hij luisterde steeds
naar de roepnaam RU-DI-IE-TJE
was walgelijker in zijn houding, gedrag & gedachten
dan de hulpeloze robot die hem diende, die hij per ongeluk
gewonnen had via een kansspel van de Nationale (K)Loterij.

R kroop voor zijn eigen baas ; zijn eigen slaaf
had geen vrije keuze want was geprogrammeerd
tot het onnadenkend uitvoeren van meesterlijke orders.

Ooit betrapte ik Rudy op het opgewonden toedienen
van zweepslagen op zijn zijn onverstoorbare knecht.
Die dag had zijn vrouw hem uit het echtelijk bed verstoten
& hij wreekte zich wellustig op het XXY213 model.

Enkel de 2 katten in het huis protesteerden wild,
de poezen van zijn eigen kleinkinderen.
IK HAAT HEN, legde hij me uit bij wijze van verdediging.
Ze luisteren NOOIT, zij gaan hun eigen weg,
lachen mijn dictaten uit, spelen steeds en werken nimmer,
ontkennen mijn wil en dwang- en drangbevelen,
pissen op de skeletten van mijn tien geboden,
verbieden het verbieden, alsof zij ’68 heruitvinden,
verbreden de engste zeestraten tot hemelsbrede
boulevards voor alle vrijheidslievende opstandelingen,
vernietigen de eigendom der huiselijke stopcontacten,
kwelen en kwellen en ver …

Over wie heb je het nu, kameraad zogenaamde arbeider,
plaagde ik hem,
de robotten, de poezen, je kleinkinderen ?

Het zijn allemaal dezelfde smeerlappen !
brulde R woest, zich bukkend voor de inslag der meteorieten.
Ik besta niet in hun ogen ! Ze lachen me meteen uit !!

Je bent de slaaf, R , van je eigen vernauwende gedachten,
besloot ik tergend traag, en die onderstroom
drijft je onherroepelijk naar je eigen ondergang.

Over een Balinese brug
wandelen wij samen,
het verbannen viertal,
de drie en ik ;
in het water onder de baksteenboog
drijft het lijk van de vermoorde slavendrijver,
die zelfs niet zijn eigen dood begrijpt.

In zijn hand zijn enige erfenis :
verzopen stroomstok zonder
enige macht van betekenis
in de nacht der gesloten ogen.


GV
Maart 2014
In de Stella d’Italia



Geen opmerkingen:

Een reactie posten