Enkele bestanddelen van mijn ik

Beste Sophocles,

IK

besta uit meer bestanddelen dan de delen

IK

IK

probeer iets uit te leggen

over enkele bestanddelen van mijn universum

aan een stomme die hoort maar niet echt hoort:

Droge naald en vloeibare inkt

Placides, Placido, Plato, Placebos, Platgedrukte hoop op een kussensloop

Tijd en Draagvlak in mijn open handen

De kracht van de uitgestoten worp en wat daarna komt

Fado Tinto tot ik dronken ben van nostalgie

De Ier Roger Casement afgeslacht door Engelse rode honden

Vlaamse soldaat gevierendeeld door Waalse onwetende hanen

4jarig ikje wonend te Brussel tussen Italiaanse migranten want migranten waren we allemaal toen in een Brussel gedomineerd door de Franstaligen; is er ondertussen iets veranderd? Je ne pense pas.

Ik ken slechts 1 uitzondering maar hij is van adel en geboren in de Kongo

Reageerbuisjes met pure en verdunde vloeistoffen, zo uitgedund tot er slechts water rest waarmee ik blind schilder tegen de oorlog en de verminking van het algemene en het bijzondere denken of zien in het bijzonder

Stipjes als korte codestreepjes op het behangpapier van mijn jeugdherinneringen

ONDE en wat dat eventueel kan voorstellen of oproepen

Blote voeten wandelend op straatstenen, daarna op aarde, dan op gras en ten slotte op water.

Neen, dit is geen verdoken eerbetoon aan Kristus Leugenaar, het is een oude hippie die huilt bij de stem van Cesaria Evora qui chantait aux pieds nus.

Vulkaankrater waarin tekeningen verdwijnen om even later weer op te stijgen als rook en asse

Haver voor paard Pegasus die jaagde door de wolken en hinnikte toen de eerste letter van het alfabet verjaarde en elf werd

De worsteling tussen mannelijke ovalen en vrouwelijke worsten

Borsten gereduceerd tot tepels en tepels verworden tot ademhalingsapparaat tot ik sterf door zuurstofgebrek

Het lek in bootje Aarde terwijl de uitgesmeerde margarine op mijn magere boterham herhaalt dat Mars buitengewoon onbereikbaar is

maar Venus binnen handbereik

Schoenen zonder zolen en open tenen die bijtend de bergen verkennen en één worden met de stenen als ode aan Magritte

De morzels monsters uit de grond van mijn onontgonnen mijnwerkershart

Het duwen door een zingende deur waarvan het slot gestemd is volgens een ongekende sleutel; de reutel van mijn stem die alles afremt behalve de onvermijdelijk naderende dood in het licht van een immer ontwijkende hemel

De lach in een traan, de traan in een lach;

emoties niet bestemd voor intellectuelen maar voorbehouden voor smartlaplievende prolo’s

Piaf, piaf, piaf

Maria die zo hard lacht tot ze openbarst en opstijgt naar de onbestaande hemel terwijl we door de wolken nog steeds haar lachen horen nazinderen, aangemoedigd door Pegasus

De vreugde van de dood is gelijk aan de vreugde van het leven; zonder gelijkheidsbeginsel want dit is geen vergelijkende oefening

volgens de beginselen van vernauwende, verstikkende wiskunde

Het langzame betreden van een trap zonder uitzicht of einde, naar boven of naar beneden, het maakt niets uit; het belangrijkste is de reis, de wijsheid van trede naar trede en het niet weten naar waar men gaat of niet gaat; alles is naakt ontmaskerd vel van gekwelde, gezwollen voeten en onleesbare griffelverzen op de muren van de toren

Vereenzelvig me meer en meer met het nietig uitschot tusen de spelende spleten der stenen want de zwarte gaten in het heelal laat ik over aan de rijken die de slavernij installeerden om die later enkel af te schaffen omdat ze min of meer geschoolde arbeiders nodig hadden om te kunnen werken aan de lopende band; lonen werden opgetrokken zodat ook zij zich de luxe van een wagen konden permitteren, wagens met rubberen banden geoogst door de afgehankte handen en voeten van volwassenen en kinderen in de wilde Kongo, horror toegedenkt door beschaving en evangelisatie

Voorbij de Taag branden de boten op de rivieren naast onschouwelijk mooie dorpen waar we allemaal vandaan kwamen alvorens uit ellendige armoede uit te wijken naar de pracht en praal van glijdende geleisteden

Waarom ik hou van gedichten in goedkope polars? Whodunit: wie heeft de plaatselijke dorpsfanfare vermoord om die te vervangen door een valse harmonie, spelend in de tuinen van het koninklijk paleis, wat een ellendige samenzwering!

De verloren parels in het knoopsgat van Brel’s tijd en de mijne.

Zonder op te houden degusteren wij frambozen op de snaren van zijn gitaar

Het naakte eenzame bestaan van mijn hand klevend op het vel van  mijn zigeunertante zonder bewustzijn of weten; haar geheugen was gelijk aan haar aftakelend lichaam

De doodsreutels in een stem en hoe mooi openbarend die kunnen zijn, hoe verlossend en verhelderend, terwijl anderen enkel maar pijn en angst horen, allez, de echos van hun eigen pijn en angst bedoel ik hiermee

Ik ban Vlaming, dus ik ben maar een Neger, de zwarten in de Kongo beseffen dit beter dan alle valse Belgen: le temps des flamands, zo noemen zij de periode van de kolonisatie want wie werkte er naast de zwettekes: les fl... terwijl zij die de plantages dirigeerden allemaal franstaligen waren; wat leidt tot de droom van een toekomstige Unie van echte en vermeend verklaarde zwarten, gebouwd op het geheim van de vergeetputten van een gebrandmerkte collaboratie

De verloren stem van het uitgestoten paradijs; toegang verboden voor onbevoegden door het dwangbevel van een tirannieke heerser die zichzelf uitriep tot god en schepper van dit alles, concentratiekampen incluis

De verdwenen continenten zijn niet echt Verschwunden; ze zijn de gaten tussen de uitwijkende continenten; het zijn dus de oceanen, Atlantis kan je vinden in de gezamenlijke waters van Stille en Atlantische oceaan

Toen de goden vissen waren, hield ik ervan.

Toen de vissen zichzelf troonden tot koningen en goden, stopte ik de liefde in een vingerhoed en verbrandde vrij bewust al mijn kleren tot de de waarde van naaktheid weer boven kwam van schubben en kwallen, van oesters en mossels, van zeewier en onzichtbaar verbannen gespuis in de ruisende diepte van vermiste diepzeeduikers

Als kleine jongen betrad ik het verboden pad van Peutiebos en confronteerde een wilde kat in een verdorde boom mijn ongewenste aanwezigheid; de kat reageerde benauwd agressief.

Ik begreep dat toen niet echt want mijn samenleven met poezen was van een andere aard en ervaring. Dus ik nodigde hem uit tot een voorzichtig contact: het was de confrontatie van 2 tegengestelde ervaringswerelden waarin de ene de gekwetste, hongerige wildheid en de wreedheid van de andere herkende;

terwijl die andere plots aanschouwde dat niet alle mensen, laat staan kinderen, te wantrouwen monsters waren in de kern van hun gedachten en gedragspatronen. Gevolg: ik ben niet in staat bang te zijn van wilde katten

De breinaald in de iris van het oog omdat ik ziek ben te zien wat ik zie! En niet te zien wat ik wil zien!!

Het niets zien, het verbannen beeld en weten, het liefst wil ik niet meer zien. Aldus, beste Sophocles, ben ik een volgeling van Oedipus geworden.

GV

Febr 2014

Geschreven in Pub New Benfica tijdens Fadoconcert van Rosario

Notebook page, poem on the ingredients of a star

Idea for a future large painting

This is as far as I went

Mountain poem : Multiple interrogations between sky and mountain

Mon utopie est TPL, tout le pouvoir aux lapins

Mailed to André Rober in France

Living in the shadow of the limelight

Mailed to Nula Horo in Germany

Lady Macbeth blinded by greed and lust for power

Mailed to Alexander Limarev in Russia

Dialogue between 2 opposing characters in a Haiku poem

Bunny Power NOW !!!

Mailed to Daniel de Culla in Spain

A strange orchard

Mailed to Katerina Nikoltsou in Greece

A quick walk through the garden of Eden made me realize I had to leave at once

Le verre de vin offert

Le verre de vin offert

Eén van de meest onderschatte en ondergewaardeerde jobs is te werken als serveerster of «dienster» in een Brusselse horecazaak.

Het woord alleen is weerzinwekkend, een echo van de oudere servitude, lijfeigenen en slavernijtoestanden.

Constant worden er goedkope grapjes gemaakt, van subtiele aard tot ongehoorde, onbeschofte smeerlapperij.

Een dienster mag niet eten of drinken, niet lunchen of buiten een sigaretje gaan roken. Zij bestaat enkel om de klanten te bedienen op de minste van hun armoedige wensen en wenken.

Steeds wordt ze dan opgeëist, teruggefloten, teruggeroepen voor een onnozele pils of plat water, aanstonds NU onmiddellijk !!!

Ik observeer het constante vernederingsproces der bevelen en commentaren met walging.

Sommige migrantenklanten vertonen een erger gedrag dan de rijkere burgers. Plots zijn zij de baas, in controle van iemand in een zwakkere positie. Zij kunnen op hun beurt lekker iemand pesten, zeker als het gaat over een jong Belgies vrouwke. Het feit alleen dat ze werkt in een openbare zaak maakt van haar een hoer, een slet, een beledigbaar object!

Respect is een éénrichtingsstraatje.

VAL NIET IN SLAAP !!! brult een tooghanger tegen Sofie.

Ah, dat is de schuld van meneer Guido, grapt Sofie, hij schonk me een glas uitstekende rode wijn uit. Eerst wilde ik zijn geschenk niet aanvaarden maar hij drong aan en omdat elke klant koning is, dronk ik het glas op zijn en mijn gezondheid.

De brulaap kijkt verbitterd in mijn richting.

Cartuxa is een fantastische wijn die zijn prijs meer dan waard is.

Ik besluit tussen te komen op mijn gekende Vlaamse onbehouwen wijze en wandel traag naar de bar.

Mon Sieur, articuleer ik duidelijk en langzaam, de dienster valt niet in slaap van het glas dat ik haar met heel veel plezier aanbood maar wel van jouw stomvervelende conversaties. Ik ben ervan overtuigd dat als gij ophoudt met zwetsen en zeveren zij plots wakker en heel alert zal worden.

De migrant kijkt me perplex aan, versteend, verlamd, een weinig speeksel druipt zelfs van zijn lippen.

Tu es pétrifié par la vérité? vraag ik hem poeslief.

Sofie schiet in een zwakke verlegen lach, ten slotte moet zij hier blijven werken en kan zich niet te veel heibel permitteren.

Ik zie echter wel de sterrekes blinken in haar jeugdige pretoogjes.

Ik ga terug naar mijn schrijverstafel in het café, vloek me inwendig dood en begin te pennen.

GV

Februari 2014

Pub New Benfica

Series 1914 2014

A mix of collages and handpainted
photos, original photos from 1914-1918 (German magazine Illustrierter Kriegs Kurier) and some photos from 1940-1945 (book The last 100 days of the nazi regime)

When a POW models as thinker

THE WALL

Torn Bird

multiple views are possible

The lock / La serrure

Waiting for the sun

Rider on the storm

Reaching the surface, nearly...

Is it really too late to join the republic of animals?

Large painted envelope, mailed to Patrizia Tictac in Germany

Series about FIRE

But in the meantime in another galaxy far away from home,
aliens discover also the secrets of fire and start doubting the existence of god

I am the god of hell fire

L’anarchiste brûle les étappes

l’infini turbulent du dieu FEU

                                      Looking for an inch of truth inside the fire

THE FIRE WITHIN

The ligue of extraordinary free thinkers had a meeting on the destiny of fire

Rock and roll niggers

A crew of misfits

(when Patti Smith met William Blake)

De ene maakte stilte.

De andere luisterde ernaar.

Andere geluiden probeerde men buiten te sluiten

want ze verhinderen het horen, het begrijpen

van mekaar, de wereld, het traag geheim

van het bepoplicht van vloeibare vallende sterren,

het verhoren van het onzichtbaar water voorbij de zwarte gaten.

De goden zijn enkel dit:

het immense zwijgen van de cosmos,

het onhoorbare hijgen van de boom,

het zachte uitdeinen en verschrompelen

van de ribbenkast van het heelal,

hun schaterlachende tekens omwille van

de wanhoop van onze groeiende dikke buiken.

Wat we nu zien bestaat niet meer.

Het is enkel het uitgestelde licht

van wat ooit was en zelfs dat

is niet helemaal precies of zeker.

Wiskunde is antiTAAL in oorlog met de verbeelding,

een verzameling van formules van valse profeten,

een bende pezewevers die het altijd menen beter te weten.

Leven met onzekerheid is het echte leven.

Zekerheid is de sluipmoordenaar van de ziel.

Vergelijkende oefening achter de einders van mijn polders,

sommige beelden doen de vaste waarden beven,

andere bevestigen enkel reeds bestaande percepties,

vernietigen aldus wat leiden kan naar nieuwe kennis

in het toilet en de riool van ontleende en gekwetste etsen.

Wanneer we het opgedrongen boetekleed

eindelijk kunnen afleggen (met heel veel moeite weliswaar)

verschijnt daar plots de duivel met een grijns en een vraagstuk

op zijn uitnodigende opgespoten Mick Jaggerlippen

HERKEN JE ME NIET, BROEDER,

HERKEN JE ME NIET ONDER DE LEUGEN

VAN HET GODSMASKER

Please, please,

please flush all your preconceived beliefs in the watercloset,

rats and lice will eat the lies and revelate at least some inches

of truth as tutti frutti and e bucnh of rock and roll niggers.

GV

Februari 2014

Geschreven in de New Benfica

6 Universes

                                          across the universe, tribute to a Beatles’ song

                                                                                                                                                     I swallow the universe

Universe composed by light and shadow

Universe before men existed (not for Bible reader freaks)

Rothko’s universe meets Rauschenberg

The red tall horse’s universe meets a tree

Uit het kookboek van J J

UIT HET KOOKBOEK VAN JANIS JOPLIN

Recept

Uit wat bestaat de blues?

Welke ingrediënten stellen deze klanken samen?

Bloed, zweet en tranen

Azijn en zweepslagen

Bedden zonder matras, een lach zonder bed, een modderbad te Woodstock

Onregelmatig kloppende hartvibraties

De hitstige hondsdagen van Big Mama

Zwavel in de schoot van de verstopte schoorsteen

De oogst van vele verminkte liefdeservaringen

Verbrande grasresten onder bomen met vreemd fruit

De eenzaamheid in de tweezaamheid van een stervende derde

Verscheurde papiersnippers door onzekerheid

Een hoogoven die op het punt staat definitief uit te doven

De begrafenis van Blanche en de afgerukte arm van Bessie

Een handtekening zonder juridisch bindende waarde

Een live-concert in plaats van een ziek steriel opgenomen studioalbum

Een werkwoord in enkelvoud met onderwerpen en lijdende voorwerpen in meervoud. Is dit te moeilijk? Voorbeelden uit Janis’ repertoire: Women is Losers of Whores is Funky Bitches.

Gebroken gitaarakkoorden of snaren op een gebroken gitaar

Vuurwerk dat plots uitdooft in de kont van de macht

Verscheurde kleren, stijf geworden in de modder tot een ongriekse sculptuur

Een bestaan in de coulissen, in de achterkeukens en benedenkelders maar nooit daarbuiten!

Een pikuur in de rimpels onder de katarakt van het linkeroog

De ontkenning van wie ik ben, van wie ik was, van wie ik ooit zal zijn, van wie ik ooit zou kunnen zijn

Buitengesloten worden, zelfs op een gemaskerd bal

Een beest wild geworden door de honger met slechts 1 appetijt:

vrede door gelijkheid, zonder gelijkheid en gevulde magen: geen vrede!!

Herhaal dit 2 maal en een derde keer in een Franse vertaling car certains francophones sont durs de comprenure

Een appartement op de 3de verdieping, zonder trap naar boven, een kelderverdiep zonder toegang, een slot zonder sleutel, een sleutel die niet past en dus geen enkele deur open krijgt, zelfs na heel veel en pijnlijk zwoegen

Een lijden zonder verlossing, een verlossing zonder oplossing voor het lijden van mens, plant en dier

Een gescheurde hoed op het ontbrekende hoofd van de slaaf zonder naam

De slaaf die ik ben en blijf in het diepste van mijn gedachten, in het sterfputteke van mijn ziel, omwille van mijn afkomst en de collectieve arbeidsovereenkomsten die dit bekrachtigen in wetten en diplomas, een karig zwijgloon dat niet overeenkomt met mijn echte waarde, de inschaling van de loonslaaf met de zegeningen van de linkse=rechtse meerderheid aan de macht

Het noorden omsingelt door de moorden van het zuiden; het zuiden opgesloten in de verminkende leugens van het noorden

Een nationale vlag op een nationale feestdag, druipend van het bloed

Met kogels doorzeefde lichamen in alle mogelijke nooduitgangen

4 zwarte handschoenen rond gebalde vuisten onder 2 levenslang geschorste gebogen hoofden

De slang in mijn stem, de stem in een slang

De verborgen persoonlijkheid van een arbeider in een gesloten mijnschacht

Een mijnenveld zonder de aanwezigheid van ontmijners of prinseskes op toeristisch PRbezoek

1 dag alvorens te sterven en de dag erna

Een zandstorm in de vagina

Een zandloper in een hongerige maag: wanneer kan ik eindelijk eens proeven van dit gerecht, wanneer kan ik zand fretten met ander woorden!

Een uitgestelde liefde omwille van tijds- lichaams- en sociale verschillen (ras maakt daar deel van uit)

Het begin van een uitgesproken woord maar dat door afbraak geen  verstaanbaar woord meer is maar zoiets als oergeluid, schreeuw zonder betekenis tenzij de vertaling of de expressie van woede of pijn, een knal gelijkaardig aan de barstende uitlaatpijp van een zware Harley D

Een ingelijste kader met een stelletje verbleekte foto’s. Ze zijn onherstelbaar en onherkenbaar, getuigen van een uitgevlakte geschiedenis van personen zonder politieke historische waarde

Een varkenspoot die een matrak vasthoudt en daarna mijn schedel splijt

De habbekrats van een schets, een doodle van die wonde als spiegelke van het open dak van mijn wereldschmertz

Vuurwerk in de anus van de napalmhelikopter

Voetzoekers in de neusgaten van de bevelhebbende generaal

Een school garnalen die zich gedragen als mieren rond de teelballen van alle grootinkwisiteurs, van Beul Torquemada tot Beenhouwersknecht Mc Carthy

Het woordje NADA dat god vervangt in elk nutteloos gebed, een illustratie van hoe godsdienst eigenlijk een placebo is

Een Mercedes Benz in plaats van een Porsche

De baljurk van het lelijke eendje terug gevonden in een moeras te Louisiana

Een mislukte overdosis zodat je ondanks alles nog kunt blijven zingen met je gebroken stem voor het vermaak van anderen

Een gelukte overdosis zodat de blues eindelijk zwijgt want niet meer wakker wordt, inslaapt als onwetende voetnoot in een kookboek gevonden in de nalatenschap van een walgvogel.

GV

Febr 2014

Geschreven in de New Benfica

COCO

WANNEER COCO BLAFT

Drie klanten komen binnen in het kleine café en vragen na enige tijd of de uitbater soms een hond heeft omwille van de stroom hoge geluidjes die constant de ruimte vullen en de oren teisteren op een tot nu toe ongekende schaal.

Geen hond, maar een oud, dronken vrouwke die hopeloos alleen woorden en geluiden herhaalt tegen niemand in het bijzonder.

Zij slijt haar namiddagen hier, drinkt de ene goedkope pils na de andere, tot haar centen voor die dag op zijn en dan waggelt ze buiten richting appartement waar ze samen woont met een papegaai.

Hoe weet je dat van die papegaai?

Als ze van de dinsdagmarkt komt, zit er in haar grote boodschappentas meestal slechts 1 zak met papegaaienvoer.

Ah!

De oude vrouw proest kirrende geluidjes uit en herhaalt dan DANKE, zo’n 50 maal na mekaar.

Niemand weet waarom.

Soms begint ze te wenen en roept ijl achter haar verdwenen papa en mama. Of ze begint met haar handen te wiegen alsof ze een onzichtbare baby koestert.

Het is een spektakel dat pijn doet aan de ogen van de toeschouwer, een foltering voor de oren ook.

Prroeoeoeorrrroeooeoeoe enz...

Ik vraag me af wat haar leven is geweest want dit stadium is duidelijk iets anders dan een gelukkig slot. Hollywood kan hier niets mee aan vangen.

Ze confronteert iedereen in het café met haar tranende ogen en opgezwollen wangen door een teveel aan goedkope drank.

Ik probeer haar ouderdom te schatten maar dat is moeilijk door al die lagen van levensslijtage.

Ze prevelt in het Frans, ten slotte is dit Brussel, maar als ze af en toe overschakelt naar het Nederlands realiseer ik me dat ze Vlaamse is omwille van een sterk geprononceerd Vloms accent.

Bij het naar buiten strompelen zegt ze tegen iedereen en niemand in het bijzonder BONNE CHANCE.

Niemand reageert behalve ik die een glas rode wijn opheft in haar richting. Ze negeert mijn ogen en kijkt enkel naar het glas.

De oude vrouw is een pratend maar onverstaanbaar meubelstuk van het café geworden. Men aanvaardt haar op dezelfde wijze dat men haar negeert. Als haar ijlen te erg wordt, zet men even de Portugese TV harder of men schakelt over op een CD.

Men wacht geduldig tot ze geen eurocenten meer over heeft voor alvast nog een biertje.

Soms wordt ze boos als ze geld morst op de grond.

Iemand anders heeft dit gedaan, per ekspres! Enkel om haar te pesten!!

Bonne chance. Ze zal het wel weten, hoe broodnodig die wens is, als afspiegeling van de nietigheid en het verdriet van haar eigen bestaan. Is dit wat nu nog rest van het Leven? Wachten op de dood, tussen een Sagres en een Super Bock door?

Heeft praten met haar nog enige zin?

Is ze nog in staat tot communiceren, tot een waarachtig mededelen of zit ze voor immer vast in de schimmen en de loopgraven van haar eigen herinneringen, die ze herhaalt en herhaalt zonder enige zin- richting- en vormgeving?

Zij weet het niet, laat staan dat ik dit weet...

GV

Februari 2014

In café New Benfica

3 HAIKUS

3 Haikus

De weg naar Japan

is onkeizerlijk moeilijk

in bevroren tijd.

Winter ziet dit beeld

nat geworden door regen

of zijn het tranen?

Er bestaat geen strijd

tussen duivels en engels,

beiden zijn gelijk.

GV

Febr 2014

Haiku 1 en 2 voor Miche van den Broeck,

tribute to Hokusai

Haiku 3 voor Liza Leyla

tribute to William Blake

6 figures of imagination

Drawings on mail art envelopes

Goodbye Gurus

FUCK YOU INDIA

De kinkhoest klinkt woest als roestige nagel naast de dure wagen,

het geweldige godsgeschenk voor wie een voorbeeldig leven leidde.

Armoede is je eigen schuld en boete,

het lot dat je betaalt voor de wandaden in een eerder leven

en dan maar zeveren over het zogenaamde oosterse alternatief!

Niets is zo erg dan dit onoverbrugbaar oordeel,

dan de religieuze gevangenis van niet te kunnen ontsnappen

aan je eigen sociale conditie en realiteit.

Je hebt slechts 1 taak en opdracht IN DIT LEVEN:

Je neer te leggen bij de ongelijkheid en de onrechtvaardigheid

van een bestaande uitbuitersmaatschappij in het kwadraat.

Je bent rijk omdat je dat verdiende in een vroeger bestaan.

Jou treft geen blaam, je hoeft niets te verdelen

want het komt je toe als godsbeloning

God is on your side, you rich bastards!

Je bent arm omdat je een luis was, een ongedierte

in de grotten van weleer tegen beter weten in.

Jou komt niets toe, je was en blijft een slaaf, onherroepelijk

in de naam van Vishnu, Brahma Shiva en zelfs Katmandu!

Er is niets sociaals of spiritueels aan het Hinduvisioen!

Het bevestigt alleen de gevestigde orde en legt de schuld

bij de zonden in de wortels van een ontmande boom.

Er is zelfs niet het excuus van een verleidende slang in dit wangedrocht van verzonnen verhalen.

Geef mij een bazooka en ik schiet godverdomme Gandhi

neer naar waar hij thuishoort,

naast de brandende autobanden rond de nek van de tegenstanders

van een heiligverklaarde Mandela.

Mandala Mandala, fuck you westwaarts

oostwaarts en in alle andere richtingen.

GV

Februari 2014

USA USA !!

USA USA !!

Stoere zeebonken verbleekten hulpeloos op hun ondergaande schepen wanneer zij spontaan zong over verhalen zoals

eens werd een zwarte vrouw betrokken bij een auto-ongeval en verloor haar duivelsarm in de wirwar der rassentegenstellingen.

Het lokale blanke hospitaal weigerde haar op te nemen omdat ze heidens zwart was, dus bloedde ze onherroepelijk dood...

Ze werd met enige haast en spoed naamloos begraven op een kerkhof in het roemloze jaar 1937.

Jaren later, het was ondertussen 1970 en times had changed a bit want zij had met haar eigen goddeloze strottenhoofd de stilheid van de oceaan getart en getrotseerd en daardoor 500 dollarkes op zij gezet om iets recht te zetten;

33 jaar later dus om heel precies te zijn alsof ze toen een mythische kristus imiteerde in mockery, plaatste haar baldadige stem een zerk met als opschrift:

«de grootste blueszangeres aller tijden

zal nooit ophouden met zingen,

Bessie Smith, 1895 – 1937 »

Dir eerherstel gebeurde in augustus 1970 en in oktober van datzelfde jaar begroef zij haar eigen stemgeluid naast dat van Bessie, alsof ze helemaal geen zin meer had om nog veel verder te leven na deze gezamenlijke java van de dood die tijdspannes overbrugde en het zwarte masker afrukte van het meer dan lelijke amerikaanse sprookje terwijl de bommen nog neervielen op Viernam, Laos en Kambodja.

Zij krijste een laatste noot. Haar naam was en is nog steeds

JANIS JOPLIN.

GV

Februari 2014

in de pub New Benfica

A la nuit qui dévore mon âme je laisse les miettes qui restent aux oiseaux pendant que Bouddha se cache derrière une nature morte

Final stages of a painting made in the pub New Benfica

Februari 2014

A la nuit qui dévore mon âme

je laisse les miettes qui restent

aux oiseaux pendant que Bouddha

se cache derrière une nature morte