Le grand Gaston selon Arthur

LE GRAND GASTON SELON ARTHUR

Theresa Williams laat me via Facebook weten dat ze de dichtkunst van de ruimte aan het lezen is (the poetry of space) en vraagt me of ik dat boek van Bachelard ken of ooit las?

​​Neen, maar ik dank haar voor de leestip. Ik raadpleeg Wikipedia en krab even in mijn spaarse haren. Waar gaan ze dat soort boeken in onder brengen? Dichtkunst, wetenschap, filosofie, kunst?

Het kan alle kanten uitgaan, zelfs die verfoeilijke esoterie.

Benieuwd naar de resultaten neem ik de bus naar het centrum en ga op onderzoek.

In de Fnac laten ze me weten niets nieuws in voorraad te hebben en ze verwijzen me door naar 2dehandsboekenwinkels. Ze kunnen me niet verder helpen want door bezuinigingen allerhande hebben ze gekwalificeerde verkopers in een aantal domeinen ‘moeten’ ontslaan.

Of ja, wacht even, volgens de computer hebben ze 1 goedkope Folio uitgave van De psychoanalyse van het vuur, te vinden in de sectie Filosofie maar ik moet het boek wel zelf vinden want door bezuinigingen etcetera.

Bij Waterstones geven ze me gezwind een lijst van vertaalde boeken in het Engels. Alle titels zijn verkrijgbaar en bestelbaar.

Ook bij hen is alles ondergebracht in de sectie Filosofie behalve een boek over Chagall, dat is kunst dus.

De eigenares van één van de beste 2dehandsboekenwinkels in Brussel, in de Lombardstraat om precies te zijn, krijgt de slappe lach als ik achter Gaston Bachelard vraag.

Vous rêvez ou quoi?! Natuurlijk komen er 2dehandsboeken binnen van GB maar die vliegen aanstonds weer de deur uit, vinden een haast onmiddellijke koper,

«Verkoopt dus beter dan Dan Brown» merk ik vrolijk op.

De vrouw huilt nu bijna van het lachen.

«Monsieur, je vous aime!»

Ja ja, da’s een beetje te rap voor het ritme van mijn huidig hart.

Op het terras van de Ierse pub O’ Reilly’s lees ik de intro tot La psychoanalyse du Feu en blus het leesvuur met enkele pints of Guinness.

Onderlijnen of arceren heeft hier geen zin.

Je kan al goed het hele boek beginnen te arceren met diverse fluostiften.

Ik val van verbazing in stupéfaction in astonishment.

Ik moet mijn vriendinnen Simonne en Liza die beiden filosofisch gevormd zijn enkele vraagskes stellen of Phil G aan de tand voelen bij onze volgende ontmoeting. Het zou me verbazen moest hij geen «schaakboeken» hebben van GB.

Allez, neem nu deze gedachtengang van Bachelard efkes in ernstige overweging:

een kind dat met stekskes speelt en vuurkes maakt, gedraagt zich als een kleine opstandige Prometheus.

Zijn almachtige vader heeft hem verboden om met vuur te spelen. Om vuur aan te raken.

Hij heeft het kind eerst een paar kletsen op zijn vingers of poep gegeven omwille van de overtreding en pas later begint hij te verantwoorden waarom het vuur gevaarlijk en des duivels is.

Als het kind lucifers aansteekt of vuurtje stookt, is hij niet enkel een kleine ongehoorzame Prometheus die zich het vuur toeëigent  tegen de wil in van zijn vader god maar hij is ook een kleine Oedipus. Hij verwerpt de dictaten en il incendie son propre père quoi, zonder het te weten of te beseffen.

Deze uppercut van het denken, doet me een postkaart uit Nepal met een vuurrood insect «wijzigen» in een spontane Nepalees-Belgies-Franse samenwerking rond het thema WHERE IS FIRE?

Ik zou mezelf niet zijn als mijn eindconclusie is dat het vuur en passant even Wall street aan het bezetten is.

Het vuur bezet de bezetene van winstbejag en maximaal rendement die in zijn honger naar geld en macht of macht en geld de speculatie zo ver drijft dat hij een nieuwe wereldbrand kan veroorzaken. Banken sneuvelen bij bosjes en slepen in hun ondergang landen en oude beschavingen mee alsof het niks is; de «zwakke» landen eerst natuurlijk, maar wat betekent zwak in dit verband?

Dat ze te veel geloofden in de onberekende zegeningen van het goddelijke monster Kapitaal!

En nu is het alle handen aan dek, iedereen moet mee en meer betalen, iedereen moet bezuinigen en meer bezuiningen om het systeem te redden van zijn verdiende ondergang.

Het is een natuurkundige wet dat als je zuurstof versmacht en ontrekt aan een lichaam de ontploffing en dus het verzengende vuur nabij is. Zo nabij dat ik, Athur Martens, hem haast kan voelen likken aan mijn eigen nekhaartjes.

Oké, deze tirade of rant zal je dus NIET vinden in de psychoanalyse van het vuur of toch???

Tussendoortje:

JE RêVE QUAND JE BRûLE MES LèVRES

MES LèVRES BRûLENT QUAND JE RêVE

Warmte is het resultaat van vuur, beiden worden dikwijls verward en gelijkgesteld maar dat wil ook zeggen dat het vuur zowel eroties is als erotiseert.

Wij drinken alcohol en voelen de warmte opstijgen in ons lichaam, vandaar de naam vuurwater.

Wij vrijen en onze lichamen warmen op in het sexuele. We feel the heat through the act of love. Wij staan in brand, voor en door mekaar.

VUUR – WARMTE – OPWINDING – LICHAMELIJK GENOT

Het wederzijdse begeren is een aansteker, een lucifer, een tijdbom, red mercury, een splitsing en samensmelting der atomen.

Lichaam en element en chemie zijn één, zijn geen afzonderlijke deeltjes in het universum van de speelse en springende liefde.

Je kan ze moeilijk controleren of dwingen of keurslijven of beperken of ontperken of de weg naar de hoogte afsnijden. Probeer maar eens een klein vlammeke naar beneden te krijgen.

Je brandt je vingers, da’s alles.

WARMTE?  HITTE??

·       Er is deze van het dier

(slaap eens samen met een kat en je zal weten wat deze warmte is of kan zijn)

·       Er is deze van de «werkende», gistende, verterende maag

(je zal maar eens een maagoprisping ervaren om te weten hoe dit soort vuur kan branden)

·       Er is deze van de vagina en het sperma en de melk uit de borstklieren

(paps, mams, ik wil een brandende sigaret, ik mis een zekere vorm van orale hitte in mijn volwassen mond)

Vuur en het sexuele zijn dus niet los te koppelen van mekaar, zijn onoverkomelijk en onverbreekbaar verbonden. Het beleven van het vuur is een lichamelijk beleven en dan begint het pas echt te nijpen, lieve ouders van het kind dat ik ooit was en nog steeds een beetje ben ondanks dat ik stilaan de 60 nader.

Het vaderlijke verbod om met vuur te spelen is dus ook een sexueel verbod, een sexueel taboe vooral van vader naar kind.

Het sexuele terrein is enkel aan Hem, de Vader voorbehouden.

Gelijk welk kind moet om die redenen zijn recht op sexualiteit bevechten tegen en veroveren op zijn eigen ouders en zijn zaadverspreidende monotheïstische vader in de eerste plaats want het verkennende kind dreigt daddies sexueel monopolie aan te tasten.

Overdrijf ik hier?

Laat elk van ons het eigen emancipatorische verhaal vertellen op dat ene spraakmakende terrein en je zal wellicht op je gat vallen van verbazing, door het verschieten van de veelheid van gelijkaardige verhalen, je zal de veelheid van de blaren kunnen tellen en de pijn en wonden voelen van een gemeenschappelijk verdriet.

Uitzonderingen bestaan maar ontkrachten het geheel en de uniformiteit van deze ervaringen niet.

Vuur = dus Taboe (want sexueel getint)

Zal dus ook steeds moeten veroverd, afgedwongen of gestolen worden.

Het is een verboden element of eigenschap of kracht die ageert zowel binnen als buiten onszelf en onze omgeving. Zowel innerlijk als uiterlijk vuur zijn targets of taboo.

Vuur zal moeten gestolen worden van de goden (Prometheus).

Vuur zal moeten gestolen worden van de vrouw (die het geheim ervan verbergt in haar eigen vagina). Het is het geheim van de voortplanting. Als de vrouw het geheim van het vuur verliest, dreigt de absolute steriliteit.

Vuur zal dan moeten gestolen worden van de man (die na zijn walgelijke staatsgreep op de kennis en wijsheid van de primitieve vrouw en oermoeder de rol van dominante heerser zal opeisen via ijzer en staal en dat vertelselke is helaas nog niet afgelopen).

Het vuur wordt van vrouwelijk plots mannelijk (LE FEU) en de vrouw wordt herleid tot vluchtig water (UNE EAU). Beiden worden vijanden van mekaar ondanks een mogelijk minnespel.

Vuur zal je steeds moeten stelen, zelfs als alle bossen branden, volgens de ongekende dichter Vermeulen.

En omdat vuur vroeg of laat uitdooft, is RECIDIVISME onvermijdelijk, stelen en blijven stelen is hier een kwestie van zowel leven als overleven!

De taboes over het vuur zullen nog versterkt worden door de oprukkende monotheïstische religies die hand in hand gaan met nieuwe machtshebbers op het oppervlak van de aarde.

Sexualiteit, de vrouw, de natuur, het dier, het bevrijdende vuur worden GEDEMONISEERD.

Het vuur is des duivels. Als je die ene ware god van het 7de knoopsgat verzaakt, zal je branden in de hel tot in de eeuwigheid, verstanden?!

Vuur wordt Hellevuur zoals de swastika (een oeroud vruchtbaarheidssymbool van de IndoGermanen) plots de Gesel wordt van het Nazi Hakenkruis.

En oh wee, zij die weerstand bieden, zullen het lot kennen van de brandstapel. Heksen worden levend verbrand. Andersgelovigen of andersdenkenden zijn hetzelfde kwalijke lot beschoren.

Omdat het vuur de tong van de duivel is, zullen echte kristenen begraven worden, gedoemd tot het rottingsproces in de aarde. Het kristendom is een geloofsode aan de suprematie van de maden.

Schoorvoetend heeft men onder druk van een veranderende samenleving het incinereren van lijken aanvaard maar niet overal. In Frankrijk bvb weigert de katholieke kerk nog steeds een urne met asse van een overledene in de schoot te plaatsen van de heilige aarde van het kerkhof.

Dat ondervond de dochter van mijn overleden bovenbuurvrouw toen ze de asse van haar moeder tevergeefs naar Bordeaux bracht en op het onverbiddellijke NJET stuitte van de katholieke hierarchie.

Je zou voor minder een nieuwe Franse revolutie ontketenen om komaf te maken met wat nog rest van die mens- en natuurhatende sekte, ten andere de tegenstelling tussen mens en natuur is uit het zieke brein gesproten van diezelfde vandalen. De paus is een schurk zonder weerga op deze planeet. Allez, er zijn er nog enkele anderen ook, natuurlijk.

Arthur Brown steekt de zot met deze kristelijke verminkingen van het heidense vuur in zijn 1malige hit FIRE.

To the gods of hell fire: FIRE, I wish you to burn!!!

Het is inderdaad en voor zover ik dit kan begrijpen want ik heb mijn unief nooit afgemaakt in tegenstelling met vele academisch gevormde geleerden en wetenschappers of theologen, een afrekening met anderen en andere geloofsovertuigingen en percepties waarin het vuur NIET duivels was maar sexueel, opwindend, levensomvattend (the flame of life) en REINIGEND.

Cleansed by water (het doopsel) verving het eerdere cleansed by fire.

De rituele verbranding en reiniging van het dode lichaam moest verboden worden en vervangen door het heilmakende rottingsproces in de aarde.

De Vikingen, de Celten, mijn stoere, trotse culturele voorouders hebben deze verminking nooit aanvaard of toegepast. Ze zouden nog eerder de bergtoppen hebben onthoofd en bleven dus weerstand bieden tegen het kristendom tot hun laatste snik.

Het katholicisme is een etterbuil, een vreemde zweer, een ingeplante kanker om de wortels van onze eigen cultuur te vernietigen en te vergeten of te usurperen. Oude plaatsen van betekenis werden ofwel verdoemd (les rochers du diable) ofwel omgetoverd tot oorden of tijdsmomenten van het nieuwe geloof.

Al onze kerkelijke feestdagen zijn heidens. Graaf onder een kathedraal en je zal een andere heilige (heidense) plaats vinden.

De wortels van Europa zijn dus allesbehalve paaps rooms, alles behalve!!

De Europese Commissie is een stelletje armzielige gatlekkers van het kristen-dom.

Het vuur maakt me mild gestemd voor hindoes en boedhisten, het vuur maakt me vrolijk opgewonden voor de handen van alle ongelovige honden.

FIRE? I WISH YOU TO BURN !!!

Forever Yours,

Arthur Martens

September 2013