Zoeken in deze blog
Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

zondag 29 september 2013

OPEN / GESLOTEN

OPEN / GESLOTEN

nogmaals voor Simonne Pauwels


Haar oorring was een vogeltje
dat stierf in de avondschemering
terwijl het liftje naar beneden ging.

Twee ogen kijken steeds verschillend.
Het masker echter slaapt nooit
terwijl de spiegel haast ogenblikkelijk vergeet.

Wat kan je me vertellen, lief, over het raadsel zee?
Dat water het strand opent als een deur,
dat wolken vensters zijn die dag en nacht wenen
over immer verdwijnende beelden.
Wolken zijn luchtvluchtelingen zonder paspoort.
Onderhevig aan permanente verandering
zijn zij zo onvoorspelbaar geworden
als gelijk welke zandkorrel
in het slot van een sluitend oog
terwijl tijd krimpt en kruipt
naar het onbestaande toe.




GV, september 2013


Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)