EILAND ONBEPERKT

EILAND ONBEPERKT

Sprookje voor volwassenen door Arthur Martens, september 2013

1.

Er was eens een eiland waarvan de haven gemeenschappelijk gebruikt werd door zowel zeeschepen als een beperkte drakenkolonie.

Dit geschiedde in een haast volstrekte harmonie.

De draken ankerden zichzelf vreedzaam naast de boten, spuwden geen vuur, boezemden geen schrik in, staarden naar de oceaan of naar de kuststrook afhankelijk van hun schijnbaar onpeilbaar drakenhumeur.

Alhoewel de zeelui en vissers eerst zeer behoedzaam de draken observeerden, alle legendes en overleveringen nietwaar waarschuwen de mens voor deze vuurverslinders, groeide er langzaam een zeker vertrouwen, zelfs een vorm van intimiteit tussen schip en draak, tussen matroos en drakenoog.

Ze keken mekaar na verloop van tijd zonder vrees of angst in de wederzijdse ogen en soms kon er zelfs een glimlachje af, al was dit wellicht een uiting van wederzijdse projectie. Als mensen projecteren, waarom dan zouden draken dit ook niet kunnen, aldus Kweeniekwanie.

Het werd duidelijk voor de meeste eilandbewoners dat de draken eiland Onbeperkt verkozen als toevluchtsoord omdat ze zich hier op hun gemak voelden, in de beschutting van de Grote Baai, zodat ze zonder enige vorm van bedreiging of mogelijke agressie hun eieren konden leggen en die uitbroeien tot de geboorte van een nieuw stel jonge draakjes.

Het paren van de draken gebeurde ergens anders in zee.

Niemand van de zeelui was ooit getuige van het liefdesspel der draken.

De mogelijkheid dit heidense schouwspel daadwerkelijk te zien, zou wellicht alle ogen verbranden van de menselijke gemeenschap.

Aldus de filosoof Kweeniekwanie die vanuit zijn grot met zicht op zee de ene theorie na de andere uit zijn kluizenaarsmantel schudde alsof het erwtjes waren. De eilandbewoners waren verzot op erwtjes maar dat is weeral een ander verhaal.

Over eiland Onbeperkt regeerde prinsregent Frederik Stijvenkluut. Dat was iemand waarmee haast niemand rekening hield omwille van zijn omvangrijke domheid gelijk aan het kwadraat van zijn wijnton.Dus, zo redeneerden de kapiteins en hun trouwe bemanningen, wij onderwerpen ons liever aan een vrij ongevaarlijke heerser dan te kiezen voor een echte omwenteling want wie weet, komt er dan aan de macht.

Ach, dat potentaatje van 2 keer niks was zelfs niet in staat de weg te vinden naar zijn eigen toiletpot zonder de hulp van een lakei, laat staan een deftig plan te lezen of te laten opmaken voor de stadsrioleringen van de hoofdstad van eiland Onbeperkt. Alles was dus niet rozengeur en maneschijn. Het sanitair liet te wensen over!

Een andere doorn in het oog was dat Stijvenkluut zichzelf tot voorzitter gebombardeerd had van een eigen onderneming die hij NET EILAND had genoemd. Die hielden zich meer bezig met het innen van nultolerantieboetes dan met het opruimen van afval, een model wellicht voor de latere en meer hedendaagse pogingen van vuilnisbestrijding.

Dit is een uiting van het Irisdenken, aldus Kweeniekwanie maar dat ging het petje te boven van alle matrozen.

Toen de draken zich zonder enige vorm van noemenswaardige agressie (op enkele minieme wrijvingen na) in de baai nestelden,

werd de prinsregent overmoedig. Hij begon na te denken en dat was zijn sterkste kant nooit geweest en hij trok dus onvermijdelijk de verkeerde conclusies:

Vermits de draken zich leken permanent te settelen en ongeveer iedereen en alles in dit bekende sprookjesuniversum een oprechte hemelse schrik had van de vuurspuwende kracht eigen aan hun soort, was het niet langer nodig zich permanent te beveiligen tegen mogelijke invallers, rovers en priraten allerhande of tegen de VSA, de Verenigde Schurkenstaten van de Almacht, die zichzelf reeds heerser waanden over Fairy and All Other Lands.

Vandaar dat Fredje Stijvenkluut alle geplande investeringen afbouwde voor de verdedigingswallen van het eiland.

De reeds bestaande infrastructuur op dat vlak werd ook niet langer onderhouden en viel op vrij korte termijn in puin.

Een uiting van het Afrikasyndroom, aldus Kweeniekwanie.

Het aldus vrijgemaakte geld werd verbrast in weelderige festijnen voor de rijkere burgers. Ook de kapiteins van de nu haast onbeschermde schepen werden steeds uitgenodigd op de zwelg- en zuippartijen en de orgieën van de macht. Ze hielden dus wijselijk hun smoel en als er al eentje was die bedenkingen formuleerde tegen deze gang van zaken of dit bestempelde als waanzin, als een strategie gedoemd tot mislukken, dan werd zo een snoodaard vrij snel

·       ofwel ontslagen uit zijn functie

·       oftewel gemuteerd naar een ver afgelegen mini-eiland en onbelangrijke kolonie van eiland Onbeperkt

·       of stierf in bevreemdende omstandigheden, dikwijls bestempeld als een zelfmoord uit wanhoop wegens een gebrek aan invloedrijke posities aan het hof.

Hier onstond het multiple choice ondenken, dixit Kweeniekwanie.

Soit, eiland Onbeperkt was zonder bescherming gevallen omwille van de mogelijke FORCE DE FRAPPE der draken, omwille van de verkeerde inschatting van de geopolitieke situatie door die onnozele alleenheerser van een prinsregent.

Stijvenkluut werd door de matrozen, die uiteraard niet mochten deelnemen aan de vreet-, zuip- en sexfestijnen, vrij snel herdoopt tot Filieps den Onnozelaar de Eerste.

Er rust een vloek op de naam Philips vanaf nu, aldus Kweeniekwanie. Het waren zijn laatste erwtjes. Zijn verbreizelde lichaam werd aan de voet van de rotsen gevonden Officiële doodsoorzaak: zelfdoding door eenzaamheid.

2

Alles ging zijn slakkengangetje tot beenhouwer charcutier Ypsolon Klutens roet in het eten gooide en een einde maakte aan het onbekommerde bestaan van de alleenheerser. Zijn eigen stamboom linkte hem aan de prinsregent maar die zou dit steeds ontkennen want hij had al te veel bastaarden van zonen en dochters verwekt en op de wereld gezet. De meeste van die ongewenste nakomelingen hielden zich leeghoofdig bezig met kunstuitspattingen tegen hun ontkennende vader.

Slechts enkelen focusden hun koleire op meer beroepsgerichte lukratieve activiteiten, waaronder dus de stiel van de beenhouwerij.

Merde, ik mis Kweeniekwanie, welk commentaar zou hij hierbij geformuleerd hebben?

Alles ging nog vrij goed dus tot Klutens die altijd gedreven was tot het verdienen van enkele stuivers meer, besloot tot de onheilzame operatie van zich een drakenei toe te eigenen!

Klutens was in vergelijking met Stijvenkluut een ontwikkeld man. Hij las vele frutgazetten en boekskes zoals de voorlopers van de Story en de Zon. Hij wist dus dat op andere continenten beesten en dieren zodaning waren uitgemoord door mensen dat de overheden daar ZOOs hadden opgericht, een soort reservaten van dieren om aan het menselijke nageslacht te kunnen tonen welke soorten er niet langer bestonden of op het punt stonden voorgoed te verdwijnen tenzij ondergebracht in ZOOs zwaar gesubsidieerd door belastingsgeld en dure toegangstiketten allerhande.

(Voyeurstiketten, aldus een dode Kweeniekwanie).

VUURSTRONT, dacht Klutens, draken bestaan niet meer in die ZOO-O-LOGISCHE continenten, dus als ik 1 drakenei pik en dat aan de meestbiedende zoo verkoop, word ik in 1 klap stinkend rijk, rijker dan ik nu al ben of kan worden met mijn charcuterie en beenhouwerij. En doe ik iets verkeerd? Maar neen, het is gewoon de toepassing van de wet van vraag en aanbod.

(Kweeniekwanie kon zelfs niet meer knarsetanden want zijn gebit was opgelost in zoutzuur).

Maar hoe in euh...naam kan ik een drakenei stelen?

Drakenmoeders zijn zoals alle andere moeders: nogal agressief als het gaat over het beschermen van hun eigen nageslacht.

Klutens dacht dus diep na over zijn volgende zet in het schaakspel naar de ondergang. Divertie, een afleidingsmanoeuver, dat heb ik nodig!

Klutens nodigde een groep vuurspuwende clowns uit die sinds het failliet van circus Onbehagen zonder noemenswaardig werk zaten.

De meeste ouders vonden een groep vuurspuwende clowns op verjaardagsfeestjes voor hun kinderen net een tikkeltje te veel van het goede. En in de dagen van eiland Onbeperkt bestond er nog geen dop, dus die gasten waren maar al te content met het voorstel van die rare beenhouwer waarvan gefluisterd werd dat hij zelfs een bastaard zou zijn van Filieps den Onnozelaar Premier.

Het plan was een wedstrijd VUURSPUWEN met de draken te organiseren. Uiteraard konden ze dat spel nooit winnen but so what, ze werden goed betaald met nikkelgeld, hamburgers, witte en zwarte pensen met kompot en kiekens gebraden aan het spit.

Verleid de mensen met pensenkermissen werd dus uitgevonden op eiland Onbeperkt en zou later gekopieerd worden door de sociaaldemokraten, maar dat is weeral een andere historie!

Dus toen die gasten van het onbehagen begonnen vuur te spuwen, kwamen alle draken nieuwsgierig kijken en lachten zich ziek met het flauwe spektakel. Vooral de jonge draakjes vonden die onnozelheid dubbel plezant.

Alles zeg, mama draak, zelfs een foetuske kan verder vuur spuwen dan die bende onverlaten clowns.

Alle drakenmoeders lachten met de terechte opmerkingen van hun kroost en het werd (helaas) 1 groot feest van fun, laughter, en meer fun.

Op het einde werden de uitbroedende eieren aan hun lot over gelaten in de gemeenschappelijke instelling van feestmakerij en vrolijke olijke grappen tussen mens en draak, tussen kind en drakenjong, tussen clown en nietclown.

Het was de laatste keer dat dit zou gebeuren in alle vaderlandse geschiedenissen.

De betaalde handlangers van beenhouwer Klutens roofden 1 drakenei, 1, hoe zeldzamer, hoe hoger de prijs nietwaar en verdwenen als dieven in de nacht met hun buit in tegengestelde winden. Een omgekochte kapitein die pisnijdig was op de prinsregent omdat hij geen uitnodiging had ontvangen voor het laatste orgieke, hees de zeilen hoog en verdween met de beenhouwer en het ei naar de met ZOOs beklede continenten.

Dubbele tragedie:

1.   Klutens had nooit rekening gehouden met de biologie van het ei, dat alle eieren moesten uitgebroed worden tot een geboorte kon plaats grijpen, ook drakeneieren zijn onderworpen aan die natuurlijke wetten.

Dus het drakenei verdorde en versteende, het draakje werd nooit geboren maar stierf als foetus of cellekes in de onbevruchte gevangenis van het ei, wegens de afwezigheid van een broedende drakenmoeder. Zelfs geen omelet kon je bakken met de inhoud van dit doodse ei.

2.   Klutens werd geruineerd. Hij werd vervolgd door diverse ZOOs die reeds een voorschot hadden betaald voor het draakje. Men eiste schadevergoedingen zo groot met de hulp van een legertje overheidsadvokaten dat Klutens uiteindelijk zelfmoord pleegde. Een andere versie: Klutens dook onder, veranderde van naam en werd radio- en Tvtechnieker bij de openbare omroep maar tussen ons gezegd en gezwegen: ik zie niet echt het verschil of de nuances tussen beide versies.

De draken op eiland Onbeperkt waren ten zeerste verbolgen toen ze ontdekten dat 1 ei van 1 drakenmoeder was verdwenen tijdens de absurde wedstrijd vuurspuwen tussen mens en draak.

Ze begrepem met hun superieur intellect aanstonds de misleiding, het bedrog, de leugen eigen aan het schepsel mens …

Que faire? Wat te doen? Sommige draken hadden inderdaad Lenin gelezen, bij wijze van anachronistische oefening.

Wij zijn te naïef, te goedgelovig geweest in de mogelijkheid van een vreedzame coëxitentie tussen mens en draak.

Er rest ons nog de oorlog of de vrijwillige verbanning. Wij trekken ons voor goed terug uit het menselijke bestaan en worden mythes, zonder enige vorm van wetenschappelijke bewijsvoering.

Wij zullen enkel overleven in de overlevering, in dromen of sprookjes.

En het geheel van de drakenkolonie kwam tot een eenparig besluit. Draken zijn wijs want vuur is wijs. Ze vertrokken in het holst van de nacht van eiland Onbeperkt naar eiland Onbekend.

Geen enkele zeemanskaart had de weg opgetekend naar dit eiland. Het was het eiland van het definitieve vergeten omwille van 1 verdwenen, geroofd en vermoord drakenei.

En plots naderen we stilaan de essentie van dit drama maar dan in uiterst vernauwende mensenogen:

Eiland Onbeperkt had geen bescherming meer !!!

3.

De prinsregent vreesde een algemene opstand, vooral van de matrozen die zich al aan het organiseren waren in raden.

Vreemde vrijbuitersvloten zouden vrij snel de onbeschermde kusten bestormen nu de draken het eiland de rug hadden toegekeerd. Je moest geen genie zijn of Kweeniekwanie om tot die slotsom te komen.

De prinsregent besloot zoals alle wrede heersers het lot van zijn eigen rechtmatige dochter op de weegschaal te leggen.

Hij sloot haar op in de bovenste kamer van een wankele en zeer hoge toren.

Beneden was er slechts 1 deurtje met 1 slot en je moest ofwel de sleutel bemachtigen ofwel de muren beklimmen van de ineenstortende toren om de prinses te kunnen bevrijden. Het was de keuze tussen de sleutel vinden of gegarandeerd je nek breken.

De koene ridder die erin slaagde de prinses te bereiken en te bevrijden uit haar torenkamer mocht aan haar aanstonds berijden en zou dan haar huwen om de nieuwe heerser te worden van eiland Onbeperkt. Zo werd hij onmiddellijk verantwoordelijk voor de beveiliging van eiland Onbeveiligd.

De prinsregent zou dan onmiddellijk verdwijnen en vertrekken met de opgespaarde rente van al het resterende ontfutselde geld der drakonische besparingen op defensie. Zijn eindbestemming was eiland VUU NI KONUU.

Een puik plan, zelfs voor een onnozelaar zoals Stijvenkluut, maar alle plannetjes ten spijt, het zou anders verkeren, aldus scribent BREDE RO. (die in het geniep Kweeniekwanie was opgevolgd).

De koene ridder BELLE VUE meldde zich aan om de strijd aan te binden met de toren maar wist wellicht niet dat hij vooraf reeds verslagen was.

Belle Vue was afkomstig van het eiland Vue Belle en die hadden daar nooit iets lelijks gezien of ondervonden, noch van mens, noch van dier, dat laatste spreekt van zelf!

Hij was dus een klein beteke, zoals de meeste koene ridders trouwens, naïef, silly, stupido, geen stijve maar nen dommen kloot!

Belle Vue stormde met getrokken zwaard naar de wankele bouwconstructie van een toren, gebouwd door een conglomeraat van de gebroeders Van Rijmelants, Etrimosk en Van Hameliss.

Hij botste op zijn overmoedig pad echter tegen het rondborstige inheemse melkmeisje TAAVU MESEINS.

Hij ontrok zijn lange snuitneus slechts langzaam uit de gezwollen tepels van juffer Taavu.

Wat brengt u naar deze eenzame en onbergzame oorden, mijn edele heer? vroeg het melkmeisje beleefd met een stem die de doden zelfs tot leven wekten (Kweeniekwanie, niet nu, alles op tijd en stond, daarbij ge stinkt een beetje, gij rottend kadaver van een oude filosoof).

Taavu had aan de Sorbonne gestudeerd maar vond dat maar niks, dus ze had zich opnieuw terug getrokken op eiland Onbeperkt met een reeks van inzichten die weinigen konden evenaren.

Voorbeeld: de evenaar begint in onzen onderbuik en eindigt tegen de knieschijven.

Ik wil een sleutel vinden, antwoordde de koene ridder.

Die kan je vinden tussen mijn opengesperde benen, fluisterde het melkmeisje hees. Ik heb daar namelijk ook een poortje om te ontsleutelen.

En ja, zoals de meeste koene en onkoene ridders en andere mannekes, liet hij zich vangen door het perspectief van de beloofde honingpot, of is het nu roompot want het gaat ten slotte over een melkmeisje nietwaar?

Hij vergat ogenblikkelijk het lot van de wachtende, smachtende prinses in de boerentoren van het gruwelijke triumviraat.

Het beloofde sleutelke tot het beloofde land van Taavu bleek de opmerkelijk grote clitoris te zijn van het melkmeisje.

Ze had na haar universitaire studies aan bodybuilding gedaan en vele anabolica en steroïden geslikt, vandaar de omvang van haar eigen sleutel.

Quelle belle vue zei ridder Belle Vue. Hij plaatste zijn lippen op de sleutel en draaide en er ging inderdaad een deurtje open maar niet deze van de bouwvallige toren.

Geheugenverlies volgde ogenblikkelijk. De koene ridder vergat wat zijn eerste missie en opdracht was op eiland Onbeperkt.

Taavu giechelde bekorend.

Ik heb een slaafje gewonnen op de Sinksenfoor, zong ze vrijmoedig.

4.

Bon, ondertussen was prinses OLEEOLAATJE getuige van deze pijnlijke verminking van het oorspronkelijke monsterplan van papa Kluut en huilde tranen bij tuiten bij haar gebarsten spinnenwiel dat ze in een Franse koleire tegen de muren van de torenkamer had gekwakt.

Hij zal nooit de muren van de toren beklimmen, hij zal nooit de deur inbeuken of zoeken naar mijn sleutel want hij heeft er een andere gezien en geproefd, wat nu?

Ik zelf kan niet naar beneden klimmen en ik weiger me uit wanhoop naar beneden te smijten! Ik ben een leeghoofd, dus niet onmiddellijk depressief of neerslachtig van aard, zo redeneerde Oleeolaatje.

Ondertussen vlogen eksters rond in het plafond van de steile toren.

Ik moet zelf ontsnappen, was de allereerste gedachte aan zelfbevrijding bij een gefrustreerde maagd.

Hoe? Hoe? Hoe?

Ik laat mijn haren groeien, knip ze nooit meer af, laat ze uit het vensterraam naar beneden groeien tot ze stevig verankerd zijn tot een soort van klimop of klimaf in de bakstenen van de toren.

Dan kan er iemand naar boven klimmen om me te redden, gelijk wie, het hoeft zelfs geen koene ridder meer te zijn.

Ofwel knip ik dan mijn bovenste haar los en daal zelf naar beneden naar de begane grond der bevriijding.

Een zeer goed plan voor een tot dan toe onnadenkende prinses maar nood breekt wet, zoals men zegt.

Ze had echter geen rekening gehouden met de vogels!

Die zagen in haar groeiende, neerhangende haren uitstekend nestmateriaal en hoe meer de haren groeiden hoe meer haren ze ontstolen om nesten mee te maken tegen de toren geplakt. Vrij snel was de toren bedekt met vogelnesten geconstrueerd met de haren van Oleeolaatje. Vele eieren werden in deze nesten gelegd en uitgebroed. De toren werd een echt vogelreservaat, in de volksmond herdoopt tot de Toren van het Verloren Drakenei.

Het bestaan van de prinses werd vergeten.

De prinsregent was nog slechts een schim uit een ver verleden, verbannen uit de collectieve herinnering van de eilandbewoners want het eiland was ondertussen al een dozijn keer of meer bestormd en veroverd door andere stammen en volkeren want tja, de draken waren weg, wat zeg ik nu, draken bestaan niet, meneer en mevrouw de Lezer en de Lezeres!

Een ornitoloog op bezoek merkte op dat hij nog nooit een vogelsoort had gezien met zulke lange pluimen dan deze rond de ruines van de ineengestorte toren op eiland Onbeperkt.

Enkele matrozen (want er was nog steeds een restant van een vloot in de geplunderde haven) merkten op: dat zijn van die vogels met lange neerhangende veren van hun kop. Wij noemen die soort de Oleeolaatjes maar vraag ons niet waarom, overlevering zonder enige vorm van verklaring.

De naam is misschien ontstaan tijdens de lange nachten van wachten en rumdrinken, ofwel geboren uit de mond van de verdwenen draken maar dat is niet echt te bewijzen, dat zijn maar van die vertelselkes nietwaar.

ALTERNATIEF EINDE

De prinses knipte uiteindelijk de haren kort, het wachten beu, verkleedde zich als een jongen en ontsnapte uit de toren door de vele vogelnesten als rotspunten te gebruiken. Ze daalde voorzichtig van nest tot nest naar beneden.

Daar kocht ze jong matroosje Zevengeuren om via een meer dan waarschijnlijk lichamelijke overeenkomst want wat anders had ze nog te bieden?

Beiden ontsnapten van eiland Onbeperkt met een klein en onopgemerkt zeilbootje en kozen het sop van de wijdse zee.

Er zijn er die beweren dat ze uiteindelijk zelfs eiland Onbekend vonden, na heel lange omzwervingen.

Daar leefden ze nog lang en gelukkig samen met de resterende drakensoorten

maar dat is niet echt te bewijzen, dat zijn maar van die vertelselkes nietwaar.

5.

ZEDENLESSEN VAN DIT VERHAAL?

1 Draken hebben misschien bestaan, misschien niet bestaan maar milde heersers hebben nooit bestaan, bestaan niet en zullen nooit bestaan

2 De bevrijding van de vrouw, zelfs van prinsessen, zal het werk zijn van de vrouw zelf

3 Filosoferen is een zeer gevaarlijke bezigheid

4 Vertrouw geen beenhouwers, melkmeisjes, clowns of sociaaldemokraten

5 Bied weerstand tegen alle vormen van drakonische besparingen

6 Verkies steeds een omwenteling boven het status quo

7 In te vullen door de lezer / lezeres