Zoeken in deze blog
Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

maandag 11 oktober 2010

VERLANGEN NAAR VERANDERING

VERLANGEN NAAR VERANDERING
(een sprookje in de wolken)



Ik hou van je
Niet zoals Pablo Picasso
Gedeformeerd en snel begeerd
Ik hou van je
Zoals Paul Klee
Veel gelaagd en oh zo traag
Met een kleurenpallet
Even subtiel als je hemel
-lichaam

Wij werden geboren
in eenzelfde sterrencluster
op triljoenen lichtjaren van mekaar
Pas nu zien we beiden wederzijdse ogen
donker worden en dan weer vederlicht
Pas nu zien we zien we zoenen
Zien we mekaar in de melkweg van gestoorde
kattenliefde in een tuin van verval en heropstanding

Laat me vallen, laat me reizen
rijzen naar de sterren, reiken naar jouw maan
Laat me het dichte stof schudden
van je jas in helder vermiljoen
Laat me maar verdampen tot een waterwolk
Ik prevel tot de wind
dat hij me draagt en drijft
tot boven je luisterhuis.

Daar zal ik wenen met heel veel overgave
in een stuntelende poging je huid te bevochtigen
Daar zal ik al lachend
totaal en met heel veel gemeende opluchting
V E R D W I J N E N
terwijl jij blijft kijken
naar de spinnende gaten
in het badpak van ons broze universum

verandering,
hoor ik je zeggen,
er is verandering van weer op komst.


Guido Vermeulen
8 oktober 2010


A new poem, also linked with the poetry reading on "desires", Zarathustra center Brussels, October 15.
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)