Ne pas savoir où est la source
Liefde is
niet te weten
waar de bron is
van de wolken
Onkruid groeit tijdens het kussen tussen
de zwijgende ramen van glurende buren
Verveling vervelt de verf
van opengetrapte deuren
In een wazig transparante nachtjapon
dwaalt zij als spook tussen heden en verleden
De rivier kronkelt door haar verlaten aders
Gestorven is de herdenking aan een vaderbestaan
Met moeder in de modderschoenen
is het vrij moeilijk om te gaan,
laat staan om door de lucht te reizen,
om de gaten op te vullen van het trage wandelen
Naast de stroom getuigt het kijken
van de uitputtingsslag van wenend water
Elke dag opnieuw schrijft zij haar naam
in het dagboek van onwetend hemelbederf
In gebrek aan bescherming zet zij haar wintertanden,
de afdruk van afwezigheid op een huid van goud
In het woud der eenzaamheid sterven wankelende radiators
met dezelfde eenvoud als witte eenhoorns in 't kwadraat
Als zij slapen gaat droomt zij tussen wolken
terwijl ik droom van wolken dromend in een vaas
waar water was is nu de vastheid
van het onbestaande op de lippen van lispelende verbeelding
lijdend aan de waan van een leven in lieve luwte
Heel zorgvuldig kies ik roer-mij-niet engeltjesbehang
voor de lege kinderkamer in het kwetsbare hart
en noem de ruimte rond geruilde ogen
"la guerre ne peut pas tout détruire
mais on souffre tous et pour toujours du mal d'amour"
Guido Vermeulen
15-16 september 2010
New poem in Dutch but with a French title
Geen opmerkingen:
Een reactie posten