Zoeken in deze blog
Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

maandag 27 januari 2014

Le temps qui me reste

Le temps qui me reste quand je contemple l’océan

Gebroken arm waarmee ik worstel:

Koning winter geeft zijn troon op,
ontmantelt zijn hulpeloze schelp
in het aanschijn van de broomoceaan,
gekwetste braambes in mijn wiegend droombed.

Verstervende vis in het sterrenstelsel
Vis van Geurende Benauwdheid
droogt mijn uitstervende zon op,
draagt een rugzak vol wetend stof mee,
vallend door de zware zwarte gaten van de tijd,
tot iets wat lijkt op opgeklopt schuimwit naast de kwal,
tekent automatisch voor de vlucht als afdruk
van krimpende vogelpootjes op een noordzeestrand.

Luister naar de geluiden van hun oeverloze ruiters,
als etsen van de perkamenten huid, als afdrukken van een luit.
Zie hun huig trillen in de darmen van een dakloos dier,
als doedelzak en membraan van (ont) wijkend water.

En even later volgt het nader pas nadien.
Later Nader Nadien Nadinne …
Kervend kaartspel dat golven breekt
met de muntsmaak van een minderheid
& zoiets als geelachtig protesterend krijsend krijt
tegen de rotsen van vernauwende betweterige meerderheid.


GV
Januari 2014, Pub New Benfica


Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)