Zoeken in deze blog
Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

maandag 14 oktober 2013

Je me souviens

Je me souviens du temps que …


Een vogel heeft mijn gesloten uurwerk gestolen.
Ik heb geen tijd meer over om mijn verkennende vleugels
uit te slaan naar de wachtende wolken in jouw ogen.

Waar is de mond van de oeroude maan?
In de monding van de rivier Jeugd.

Waar slaapt het bed?
Aan de oevers van hun droom.

Pootje baden in de denkbeelden van woorden.
De zee zingt met een overschot aan noten
voor het mensenoor in de ban van kikkerdril en kwallen.

Mijn open uurwerk heeft nu of nooit een vogel gestolen,
staat nu stil want neemt eindelijk de eindigende tijd
om een laatste ei te leggen in de armen van de herinnering aan golven.


GV
Oktober 2013


Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)