poems, some rants and art work from the dispatcher of signs and stones and editor of FRIOUR magazine
Zoeken in deze blog
Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.
Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)
Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)
Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)
His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.
(STEPHEN WALKER, USA)
My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)
I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)
Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)
His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)
donderdag 24 oktober 2013
woensdag 23 oktober 2013
maandag 21 oktober 2013
vrijdag 18 oktober 2013
Geologische lessen
GEOLOGIE
Het ontwaken uit
een biddend bloedend bad
was zoiets als een
poging tot ontsnappen
uit de valkuil van
het onverbiddelijke licht.
Signaal Dood
loerde achter een groene hoek
want de oneindige
cirkel was open=gesloten
in de armen van
een brekend sterrenschip.
Het aanschouwen
van een begrip als «god» of «gids»
werd met veel
verve beschreven in de geschifte geschriften
van het boek der
koudmoedige overlevering «WAAN=ZIN»
Zo werd HET woord
vertaald tot DE genocide,
zo werd uitroeien
een geloofswoord en -wording
van onze verminkte
identiteit want wij speelden kwijt
de OERKREET van
ons zijn in de vergeten grot.
Het wachten op wat
verlossing heet
van ons vernauwend
mens=zijn
duurt en dut nu al
duizenden jaren
in de kraters van
wenende vulkanen
terwijl bergen en
aftandse stenen
om deze
voorspelbare spiegelsituatie
hardop lachen of
giechelen of kuchen
reeds MILJOENEN
jaren lang.
Zij zijn wakker
als wij slapen, en
slapen als wij
wakker zijn...
GV
Oktober 2013
Belastend
BELASTINGSINNING
Ik heb de muziek
van engelmakertjes haast definitief stil gezet
in het binnenste
van mijn stotterende, nietige hartkamers,
die kloppen aan de
deur van de dreiging tot verdwijnen.
Het is enkel het
pijnlijk pijnboomruisen dat je nu nog hoort
in de slipstroom
van ontmaskerde tijdsmomenten.
De vriendelijke
kruidenier om de hoek
vroeg me verbaasd
hoe het mogelijk was
dat ik deze
geluiden kende of herkende,
vooral in deze
buurt van verdovende winterslaap.
Dat was immers
specialistenwerk, volgens hem.
Dus deze
geheim=zinnige kennis was niet
aan iedereen
besteed want oh zo wreed=aardig.
Ik reisde 2 maal
door Schotland, zo legde ik hem geruststellend uit,
dus ik weet een
beetje van de pijn van het lijden en het lijden van de pijn,
ik weet bijvoorbeeld
wat CLEARANCES zijn of betekenen,
ik voel me de hele
tijd van mijn bestaan verbannen,
met geweld
uitgedreven, verstoten uit mijn eigen aardse lichaam.
Men heeft mij
herleid tot een kortademig DNA schaap.
Zelfs mijn
mekkeren wordt nu zo zwaar belast.
Het individuele
slachten kan enkel opgeheven worden
door de revolte
van ons gezamenlijk dierzijn.
GV
Oktober 2012
maandag 14 oktober 2013
Je me souviens
Je me souviens
du temps que …
Een vogel heeft
mijn gesloten uurwerk gestolen.
Ik heb geen tijd
meer over om mijn verkennende vleugels
uit te slaan naar
de wachtende wolken in jouw ogen.
Waar is de mond
van de oeroude maan?
In de monding van
de rivier Jeugd.
Waar slaapt het
bed?
Aan de oevers van
hun droom.
Pootje baden in de
denkbeelden van woorden.
De zee zingt met
een overschot aan noten
voor het mensenoor
in de ban van kikkerdril en kwallen.
Mijn open uurwerk
heeft nu of nooit een vogel gestolen,
staat nu stil want
neemt eindelijk de eindigende tijd
om een laatste ei
te leggen in de armen van de herinnering aan golven.
GV
Oktober 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)