Zoeken in deze blog

Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

maandag 28 juli 2014

Verhalen uit café De Paardenbloem. 2.LARA'S SONG

La chanson de Lara

Marti keek naar haar fraai gevormd oor en meer specifiek naar de opzichtige oorbellen.
In de vorm van een kleine druiventros van briljantjes al was het goedkoop geslepen glas.
Rond de hals van de vrouw in een knalrode jurk een dubbele halsketting in idem dito materiaal.
-Hoe dit te decoderen? vroeg hij aan Verbijt die de schouders vluchtig ophaalde.
De vrouw schonk haar vrienden aan tafel een stralende glimlach, geoefend door jaren van praktijk, dat zag je zo. Een beginneling viel aanstonds door de ogenmand.
Maar daarnaast keek ze om de zoveel tijd en met de regelmaat van een vlot gesmeerd uurwerk angstig over haar schouder naar wie of wat ze niet kende of meende te kennen.
-Het vreemde is steeds den vijand, verklaarde FeeRiet.
-Des vijand, verbeterde Verbijt hem plagend.
-Den of Des is zoals En of Es, grapte Michiel die rondliep met een onbewezen diploma in de Germaanse talen dat hij gekregen had per postorder wegens zijn trouwe lippendiensten aan de Partij der Nationaalverminkte Socialen, afgekort de PNS, soms ook pens genoemd wegens de historische pensenkermissen van een afgeknauwd tot op het bot overleden verleden.
De vrouw in de rode jurk schommelde zachtjes haar baby in een kinderwiegje op wielen. Dat soort van speelgoed stond de ouders toe toch op café of restaurant te gaan met hun prille pamperkroost.
-Kinderen horen hun ouders te volgen waar die willen gaan en niet omgekeerd, was een nieuw plastieken ceramieken bord verspreid door de pas aangeduide leider van de Regio “Scheiding Tussen Tafel en Bed Natie”.
Deze topcreatie werd met flinke subsidieaftrek verspreid via de Bond der Grote, Grotere, Grootste en Allergrootste Gezinnen. Het kindergeld gaat dan wel omlaag omwille van de noodspronkelijke bokkenspringende besparingen maar een nieuwe ingevoerde korting op de aanschaf van zo’n naamloze vliegende telloor zal dit compenseren, niet in harde cijfers maar wel in de verzopen geesten van de kroostrijkere gezinnen, was de zuurzoete redenering herhaald en platjes uitgesmeerd als speculoospasta in bevriende gazetten binnen de Regio.

-Herinner jij je nog wanneer jij op restaurant ging met je ouders? Vroeg Marti aan Verbijt.
-Never! Die waren te druk bezig met het sparen voor een auto en een huis. En later gingen de meeste cadeaus naar de maîtressen van vaderke Oer.
-Ah, ik was bijna 35 toen dit voor de eerste keer gebeurde. Een Chinees en toen geschiedde dit onder de zwakke druk van de jongste broer van mijn pa die zijn eigen verjaardag wilde vieren.
-Man toch, tijden veranderen en hoe!
-Ten goede, Verbijt?
-Wat is goed en wat is kwaad, Marti?
-Een evenwichtsoefening, perhaps!
-Een kroket in de mond van die madam met haar rode jurk en glazen ornamenten.
-Wees zo bitter niet, mon ami, wij zijn allemaal ornamenten, stukjes speelgoed voor de machtshebbers die het voor het zeggen hebben en constant met onze zweetvoeten spelen, zo hevig en heftig dat ik dagelijks de blaren moet doorprikken en hun vocht verzamel in een stel verboden reageerbuisjes.
-Is dat nu een Frankensteinse commentaar op god of een aanval op de nieuwe leiders?
-Leiders handelen en spreken steeds in de naam van god of een god die zwijgt of niet bestaat.
-Interessant, vulde FeeRiet aan die katholiek was, gelovigen zijn aanhangers van de Ene god, atheïsten geloven in de Gene god en de Vis noch Vleeslozen geloven in de Stomme god.
-Agnosten hebben geen of ontkennen hun eigen Maag, zuchtte Marti diep.
-Toch wel maar ze hebben allemaal een ingebrachte maagring, giechelde Michiel.
-Ingesnoerd eten is gelijk aan ingesnoerd denken, merkte Verbijt overbodig op.
-Wij leven allemaal in het tijdperk van de terugkeer van het keurslijf. Alle inkrimping aan de macht! orakelde oom Pooris.
-Heb jij soms het laatste deel gelezen van de roman van Alicia Lara? vroeg Marti verbaasd.
Pooris klapte in zijn handen, hij had weer eens 75 euro gewonnen met de Bingo en neuriede instemmend Lara’s Song.
-Alles is van nepglas, nowadays, klonken de geïmproviseerde woorden ter plaatse verzonnen in café De Paardenbloem.
-Daa da daa da, vulde de baby aan van Lady Nepjuweel.


GV
Juli 2014
Belgania restaurant


Geen opmerkingen:

Een reactie posten