Quand les
différences grimpent au ciel
In wat verschilt
de schaduw van een mens
van de schaduw van
een dier of een plant?
Allen bestaan als
schaduwen en zijn in dit schaduw zijn
gelijk.
Soms denk ik dan
dat het land gelijkheid
reeds bestaat in
de rijkdom van het schaduwrijk
terwijl wij in de
armoede leven van de realiteit
der ongelijkheid.
Tijd lost niet
veel op want spiegelt steeds
een uiterst
beperkt beeld terwijl een vogel
zich geen zier
aantrekt van het drijfzand
waarop wij
wandelen samen met anderen.
Vogels leren ons
nieuwe definities van taal.
Bijvoorbeeld: wat
is een bed?
Bedden zijn de
wolken in de hemel.
Wat zijn haar
beminde dijen?
Een deur naar de
maan.
Op hetzelfde
moment in de dijen van de berg
groeien de bomen
als een onzichtbaar venster
voor de
houthakkers van vallei ONVERLAAT.
De kus is een
slang en de vogel het nageslacht
van de
uitgestorven dinosaurus in mijn skelet.
Wij paren er op
los en broeden verschillen uit
alsof het
onschuldige vitamientjes zijn.
Wat is een
schuldbekentenis echter?
Een tiranieke
luchtspiegeling van die onbestaande koning god.
De
zelfverkrachting van wie wij echt zijn of zouden kunnen zijn
car me voilà libre mais solitaire, aldus Baudelaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten