Intervention on a mail art envelope, part of the serial "conversations with Ann V".
Linked with this painting is a new poem in Dutch, a kind of darker sequel to the yellow train poem I published earlier. Explaining this would be a betrayal, so I shall not do this because after all we shall overcome!
I mailed the envelope to Ted and Lavona Sherarts. Lavona helped me with some of my own abuse problems, so it's a logical choice for me.
Don't look back
Uit haar meisjesmond kwam een volwassen trein gereden
op het dagelijkse ritme van "ik breng je ontbijt aan bed".
De locomotief werd aangedreven door aardbeien en sjokola,
opgestookte brieven, in de steek gelaten gedichten en liedjes
gemaakt van gelatineblaadjes en opgeklopte room, zoals:
"Het hart is ofwel een achterlijke ofwel een adellijke spier.
Het hart woont in de regenwolken
op een onbewoond eiland
met een verlaten rangeerstation."
De weerhaakjes schuilen niet in de schoen
maar in die halve lach op uitgestelde krukken.
Haar jurk kleurt rood door lome onbeslistheid.
Ik word kameleon, een kiwi in het hoge gras.
Hij verkoopt per opbod doodgeschoten dieren als ode aan zijn roversnatuur.
Oh, don't look back in anger.
Laat dat aan mij over.
Ik zal wel een Uzi lenen en knal dan
je moeders fiets aan stukken.
Het wapen zal ik dumpen in de Dijle,
vervolgens de resten fiets begraven als ontvelde navelstreng.
Het kind ontsnapt hierdoor ternauwernood aan dood.
Ik ontsnap niet langer aan de zurige nachtschade van haar borsten.
Wij liepen levens mis geboren in een verkeerd tijdsgewricht.
Geen kiné kan dat verhelpen, enkel een treinreis van hier naar
de onvruchtbare aantrekkingskracht van de verborgen maan,
enkel een treinreis naar de horizon van haar zalig
bevochten en ontvoogd vrouwenbestaan.
& met haar haren vlecht ik een ladder tegen haat
in de vergankelijkheid van sneeuw als biotoop
op de tonen van verspild water
naar een snelgroeiend gemis
& het sluipend vermoeden van een harmonieus getal
als 44.
Guido Vermeulen
November 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten