Zoeken in deze blog

Guido Vermeulen's mail art envelopes are like worlds into themselves and at the same time they are part of the much larger whole.

(a comment by NANCY BELL SCOTT, USA, on the IUOMA network)

Guido's paintings are like finding images in the clouds
(a comment by Kathleen D. Johnson, USA, on IUOMA)

Guido does not paint monsters but spirits and ghosts, full of love, tenderness and compassion
(LIZA LEYLA during a conversation, Belgium)

His ability to express emotions through painting is a beautiful gift. Allowing oneself to feel sadness is the most direct route through grief. His paintings feel peaceful and kind.

(STEPHEN WALKER, USA)


My life is shifting... Your work is intangible, ethereal, cosmically rewarding. i eat it up & savor it like a great sandwich! It made my day!
(Lisa PEREZ, USA, on IUOMA)

Thank you for the TALISMAN painting on the envelope. It is real cool and creepy at the same time. I haven’t seen a piece of abstract capture such as pain and emotion so well since I visited the museum of art in Toledo. Bravo!
(Sarah Jo Pender, USA, from the Indiana Women’s Prison)

I suppose you could characterize Guido's painting style as expressionist. I know he is very interested in dreams as a source for art and poetry, and these particular chapter pages seem like shadowy dream corridors filled with shifting images and scenes. The Michaux quotes work as a counterpoint, Guido's art is taking over when the limits of language have been reached.
(De Villo Sloan, USA, on my tribute pages to Henri Michaux, see LAMUSAR blog)

Guido’s art expressions are always poems and they show us the reality of our real faces and souls (Mariana Serban, Romania)

His titles have both inspired and educated me (Alicia Starr, USA)

vrijdag 10 december 2010

20101208

20101208

roffelend op de wolken
komt zijn adem los

het kolkt hier van zwermen
vogels blaast de sax

terwijl de trombone hengelt
naar maanvissen tussen verdwaalde sterren

alles is moederkoek en eierdooier
want de straatkat speelt basgitaar

begeleid door loeiende koeien op drums
worstelt de piano met zijn eigen hamers

de gitaar slaapt tussen boze rozen
hun verboden droom werd knap uitgespeeld

ontstemde stemmen weten niet meer wat te zeggen
want champagnekurken vliegen leugenachtig door een krimpend heelal

ik mag niet klagen, miauwde zij in haar rieten mand
maar blijf bij mij, blijf in hemelsnaam bestaan

als kortgerokt sprookje in de looptijd
van vluchtende zigeunerwolken

ik kan de lucht niet luchten van hun jagers
de belagers van onze zielen met blackberries als ultieme wapen

hun zwanenzang begeleid door zwoele violen
rooft mijn stoelgang en kakt de liefde IN

maar zie, de wolken smelten samen
tot een groots ziekenfondsbrilletje

glazen gniffelen IMAGINE
een keizer zonder kleren

een Assepoes zonder pompoen
een wereld zonder armoede

een regenboog zonder tranen en wintervorstinnen
en het schaterlachen die tirannieke goden verjagen

“Birds fly over the rainbow,
So why can’t we?”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten